Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Przywłaszczył sobie kluczyki od samochodu. Teraz już nie musiał polegać na komunikacji publicznej albo podwózkach od Karli. Przyjrzał się liście z nazwiskami, szukając wśród nazwiska które mogłoby przykuć w jakiś sposób jego uwagę, szczególnie wśród tych, której były wpisane jako ostatnie, sprzed kilku dni. Całą listę po wszystkim schował do kieszeni, podobnie jak zdjęcie Waltera i prawdopodobnie jego brata oraz list z Omni Television. Samo zdjęcie wyjął z ramki i sprawdził czy nie jest z tyłu podpisane. Sprawdził też, czy jakaś kaseta nie została w magnetowidzie, a jeśli tak, to czyj talent uchwyciła. Przeszukał jeszcze śmieci oraz zerknął do szafy z ubraniami, szukając jakichś listów lub innych poszlak. W domu nie było śladu niczyjej aktywności od kilku dni, oznacza to, że właściciel został porwany, uciekał przed czymś (tylko czemu nie wziął samochodu?) albo jest wampirem i nie korzysta z kuchenki, lodówki czy czegokolwiek.

Sprawdził już wszystko, a przynajmniej tak mu się zdawało, ale wciąż nie mógł dopasować niektórych elementów do siebie. Carter rozważał dwa różne scenariusze. Pierwszy zakładał, że ktoś włamał się do domu Waltera, robiąc mu krzywdę. Prawdopodobnie był to wampir z fotki, domniemany brat. Tylko gdzie podziali się teraz obaj, skoro dom nie wygląda jak po awanturze, auto stoi na podjeździe a po wszystkim ktoś wyrzucił podarte i okrwawione ubrania? Drugi wariant zakładał, że nie było żadnej szamotaniny, a Walter wrócił już ranny do domu. Skąd tylko w takim razie ślady włamania z tyłu i gdzie podział się teraz? I dlaczego w tym wszystkim chodzi o komputer?
Jack sięgnął po telefon i wykręcił ponownie dzisiejszego wieczora numer Karli.
Dixon, to znowu ja. Skończyłaś już z Blondyną? Dasz rade wpaść do domu tego Petersburga? Nie mogę rozgryźć kilku rzeczy...

Nasz poszukiwany model to prawdopodobnie brat tego całego Waltera Petersburga. Chata z adresu jest od kilku dni opuszczona, chociaż auto wciąż stoi na podjeździe. Przede mną ktoś tu jednak był. Z tylu znalazłem ślady włamania, a przy wejściu od frontu ślady krwi. W łazience z kolei jakieś podarte i pokrwawione łachy. Nie umiem powiedzieć, czy należały do napastnika czy ofiary, zakładając że w tej historii występują dwie osoby. Sam Petersburg to jakiś producent filmowy, ale ostatnio najwidoczniej mu nie szło z lansowaniem nowych gwiazdek, więc szukał roboty w Omni Television, ale i tam bez skutku. Nie mogę znaleźć motywu ani powiązania pomiędzy nim, skradzionym komputerem ani wampirem ze zdjęcia. Przyda mi się spojrzenie kogoś innego na to wszystko. Za ile będziesz?
Po rozmowie zerknął jeszcze raz na szafę, przy której wisiał wieszak. Otworzył ją szerzej i przeszukał dokładniej, mając nadzieję, że Karla się pośpieszy.

Spora lista, będzie z kim rozmawiać. - zerknął na zegarek, sprawdzając która godzina. Niedługo będzie świtać. - Ale to już nie dzisiaj. Będę pytać dalej jutro. I nie kłopocz się z odwiezieniem mnie. Zorganizowałem sobie sam transport. - uśmiechnął się do słuchawki, chwytając za klucze od auta w kieszeni.
Rozglądnął się po raz ostatni po domu, upewniając się że zabrał ze sobą wszystkie znalezione poszlaki i nie zostawił za sobą żadnych śladów (zupełnie jakby skradziony samochód nie był już wystarczającym śladem). Odpalił auto i ruszył w stronę swojego schronienia, na miejscu parkując kilka przecznic dalej od domu, żeby nie wzbudzać zainteresowania.

Natrętne sprzątaczki miały niemałe parcie aby wdostać się do spiżarni, na szczęście Carter zawsze barykadował się od środka. Jego schronienie nie jest już jednak tak bezpieczne jak wcześniej i trzeba będzie jeszcze tej nocy poszukać alternatywy. Jack nie wstał od razu. Po przebudzeniu wpatrywał się w swoją listę na ścianie, pełną zdjęć, zapisków, notatek, w większości na temat nieśmiertelnych. Analizował, od czego dzisiaj zacząć poszukiwania "Modela". Wpatrywał się kolejno w nazwiska.
Amun odpadł na sam początek. Carter nie chciał mieć nic wspólnego z Wężem. Jego informacje, jego słowa były tak samo zatrute jak jego język. Nawet jeśli dowiedziałby się czego chciał, to kosztowało by go to zbyt wiele. "Pam" też nie rokowała zbyt wielkich nadziei. Karla próbowała już coś od niej wyciągnąć i skoro jej się nie udało, to Carter był skreślony na wstępie. Zostali więc Torreadorzy i Dietrich. Od tego drugiego odtrącała przeszłość związana z III Rzeszą, zostali więc Artyści. Ich lista była całkiem pokaźna, ale trzy kolejne nazwiska rzucały się w oczy.
Castor był zwykłym pajacem, z pokaźnym klubem. Nie warty większej uwagi. Rodriguez zapewne miałaby sporo do powiedzenia, pytanie tylko czy da radę wyjść z jej klubu jeszcze tej nocy. No i karzeł, Roger Morris. Niby mówi się, że nie należy oceniać innych po pozorach, ale mimo wszystko wydawał się on Jackowi najbardziej niegroźny.
Poczekał aż uparte babska opuszczą w końcu dom. Następnie wymknął się z niego, wsiadł do pożyczonego zeszłej nocy samochodu i podjechał pod "Infinity".

Nie lubił tego miejsca. Zapewne to tylko uprzedzenia co do właściciela i jego narodowości, bo samej posesji nie można było niczego odmówić, ale było w tym wszystkim coś, co sprawiało że czuł się tu nieswojo. Nie dał po sobie tego jednak poznać, tak samo jak zdziwienia, że Primogen nie tylko go rozpoznał, ale i znał jego nazwisko.
Witam Panie Dietrich. Przejdę od razu do rzeczy: szukam kogoś z kim miał Pan kontakt. Chodzi o Waltera Petersburga. Co może mi Pan o nim powiedzieć?
Celowo zadał otwarte pytanie. Chciał sprawdzić, na ile zebrane przez niego informacje pokryją się z tym co powie Dietrich. Albo co przed Jackiem ukryje.

Walter Petersburg jest producentem filmowym i musiał mieć z Panem kontakt, jako potentatem w tej branży. Śmiałe założenie z mojej strony, przyznaję, ale prawdziwe. Razem z Szeryf Dixon próbujemy dotrzeć do jednego osobnika, z którym Petersburg jest prawdopodobnie związany. Jest Pan w stanie udzielić mi pomocy czy marnuję tylko nasz czas? - zapytał wprost, bez pretensji w głosie. Po prostu postawił sprawę jasno i chciał konkretnych odpowiedzi. Nie miał czasu i ochoty na przekomarzanie się na słówka.

Nie było potrzeby afiszować się dla kogo pracuję, a moja bezczelność nie była zamierzona. Zależy mi na czasie. Z każdą chwilą spędzoną na wzajemnych żalach, pretensjach, które są zupełnie niepotrzebne, bowiem nie mam złych intencji względem Pana, człowiek którego poszukuję wymyka mi się. Kto wie, może właśnie dołączył się do jednej z watah albo łamie Maskaradę. Walter Petersburg jest moim jedynym tropem, a Pan jedną z nielicznych osób, które mogą mi pomóc. Nie leży w moim interesie robić sobie z Pana wroga.
Nie było tutaj zbędnego "maślenia", podlizywania się Primogenowi. Carter powiedział prawdę, bez bawienia się w tajemniczość.