Forum Sesyjne WoD Havoc'a

- Mhm, rozumiem, dzięki - odpowiedział Kierowca przebierając się w robocze ubranie.
No, zobaczymy co z tego wyjdzie pomyślał. Facet może w ogóle się nie zjawi.. zresztą, co za różnica. Póki co Kierowca zajął się pracą w warsztacie.

Kierowca nie lubił gdy ktoś obcy wypowiadał jego nazwisko. Zupełnie jakby słyszał dźwięk paznokci trących po tablicy. Słysząc je jednak wyjrzał z kanału w którym właśnie pracował przy wydechu jakiejś srebrnej Impali i nie odkładając narzędzi przez chwilę przyglądał się stojącemu wyżej mężczyźnie. Trochę przypominał mu on bohaterów filmów noir ze złotej ery kina amerykańskiego. Wreszcie pokiwał twierdząco głową.

- W czym mogę pomóc? - zapytał stojąc wciąż pod podwoziem Chevroleta. Nie, filmowe teksty pokroju "zależy dla kogo" i groźna mina nie były w jego stylu.

- Mhm, rozumiem.. - stwierdził Kierowca - i zwraca się pan z tym do mnie, panie..? - zawiesił głos najwyraźniej licząc na to, że nieznajomy się przedstawi.

Anonimowość jest w cenie pomyślał Kierowca. I właściwie nie robiło mu to większej różnicy jak będzie miał się do mężczyzny zwracać.

- Widzę, że ceni pan prywatność.. ja również, to rozsądne - odparł zupełnie szczerze - skoro się pan do mnie zwraca, to zapewne już pan wie kim jestem. Natomiast ja właściwie nie wiem, czego pan ode mnie konkretnie oczekuje..

W pierwszej chwili Kierowca o mało nie wzdrygnął się. Ostatecznie jednak tylko zmrużył oczy przyglądając się nieznajomemu. A więc facet stojący przed nim też miał pewne umiejętności, zdolności nietypowe dla przeciętnych ludzi. Dla Kierowcy było to tyle samo interesujące, co budzące ostrożność. Wahał się.

- O tym że moje umiejętności ograniczają się wyłącznie do kierowania samochodem zapewne nie muszę panu mówić.. - odparł ni to pytając, ni to oznajmiając swoje podejście do pracy - Nie uważa pan że takie pieniądze za coś takiego jak pokaz umiejętności budzą nieco.. wątpliwości, pytań? Ciężko mi cokolwiek gwarantować nie wiedząc o zleceniu praktycznie nic, rozumie pan.

Zaraz, zaraz.. wolne żarty.. nie jestem taksówkarzem pomyślał Kierowca. Tym razem to co usłyszał zabrzmiało co najmniej dziwnie.

- Rozumiem, jednak chciałbym abyśmy dobrze się zrozumieli - mówił zupełnie poważnie, bez cienia ironii czy kpiny - Pracuję w ten sposób, że pan podaje mi miejsce i godzinę oraz mówi dokąd jedziemy. Przez ten czas jestem do pana usług. Choćby się waliło i paliło. Chwilę przed czy po tym czasie już nie. Takie mam zasady. W mieście jest zapewne wielu kierowców, którzy podchodzą do tego inaczej. Jeżeli pana wymagania są takie a nie inne, może warto byłoby się zwrócić do kogoś innego.
Zerknął na trzymaną w rękawicy nakrętkę i przetarł ją kilkukrotnie ze smaru.

Wypolerowana niemal nakrętka wylądował na dłoni Kierowcy z której uprzednio ściągnął on rękawice. Metalowy przedmiot wsunął do kieszeni.

Kierowca wytężył zmysły*. Wciąż wahał się. Palcami wyczuł w kieszeni srebrną jednodolarówkę. Moneta miała właściwie wartość jedynie numizmatyczną, mimo to nosił ją przy sobie. Raczej nie jako amulet, Kierowca chyba jednak nie wierzył w takie rzeczy. W każdym razie rzut tą monetą czasem pomagał podjąć decyzję i jakoś tak się do niej przywiązał. Właściwie nawet nie pamiętał skąd ją miał.

- Hmm teraz - powtórzył za mężczyzną i zerknął na zegarek - daje niewiele czasu na przygotowanie. Poza tym wiem gdzie jest park ale wciąż nie wiem gdzie mamy jechać. Nie interesuje mnie to po co pan tam jedzie, interesuje mnie to gdzie konkretnie mam jechać. I gdzie mam się udać potem.
Postanowił zawierzyć swojej intuicji. Temu czemuś co uważał za swój szósty zmysł. Oby go nie zawiódł i tym razem..

*Działanie sferą Entropii. Jason stara się wyczuć prądy Fortuny i Fatum, zbadać co dominuje. Jednodolarówka jest jego Rekwizytem.
Po uzyskaniu jakichkolwiek efektów będzie również starał się sięgnąć do sfery Czasu, z pomocą zegarka będącego Rekwizytem,
aby dokładniej zbadać sieć losowych zależności związanych z propozycją Anglika.