Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Ryzyko. Ryzyko było wpisane w życie Kierowcy. W przeciwnym wypadku nie byłby tym kim jest. W dzień kaskaderem a nocami kierowcą na usługach typów nierzadko spod ciemnej gwiazdy. Ta specyficzna wizja której doświadczył upewniła go w jednym. Bez ryzyka nie ma gry. To właśnie jego decyzja.

- Niech tak będzie - Kierowca kiwnął głową po wyraźnym namyśle - Teraz. Do parku Golden Gate. Przebiorę się.
Odłożył narzędzia i dał znak jednemu z chłopaków, że wychodzi. Z Dodge'a wziął kurtkę i zniknął na tyłach warsztatu. Szybko odświeżył się i przebrał w swoje rzeczy. Z kieszeni Harringtonki którą rzucił na tył zaparkowanego Mercedesa wyciągnął jeszcze nóż, klasycznego butterfly'a i wsunął go do kieszeni spodni. Tak na wszelki przypadek pomyślał. Upłynęło może kilka minut i Kierowca podjechał przed warsztat. W głowie układał trasę* jaką będzie chciał się dostać na miejsce - droga do mostu Golden Gate wiodła praktycznie przez całe miasto. Miasto tętniące życiem, pełne tysięcy samochodów zdążających w różnych kierunkach.. Zdecydowanym ruchem otworzył drzwi pasażera dając znak Anglikowi aby wsiadł. Kości zostały rzucone pomyślał Kierowca.

*Znając możliwe trasy, korzystając ze sfery Entropii Jason stara się dostrzec ścieżki prawdopodobieństwa
oplatające system ulic, korków i sygnalizacji świetlnej w San Francisco znajdujących się na drodze do celu.
Ponownie posłuży się monetą jako Rekwizytem aby wybrać najszybszą trasę.

Facet niecałe dwa kwadranse temu odezwał mu się w głowie. Tego Kierowca był pewien. Coś podpowiadało mu, że teraz Anglik miał na myśli coś więcej niż tylko prowadzenie samochodu. Że chodziło mu o to w jaki sposób Kierowca percypował czas, o tą zdolność do wpływania na czas jaką odkrył w sobie Kierowca. Może nie tyle odkrył co po prostu ją miał. Cokolwiek działo się przed wypadkiem w którym stracił pamięć, gdy odzyskał świadomość te zdolności już tam były, siedziały w jego głowie i pozwalały mu na rzeczy które niejednego wprawiłyby w zdumienie a może i przeraziły. Sam Kierowca czasem bał się co by się stało, gdyby któregoś dnia sięgnął za daleko i nie mógł już powrócić..

- Jak mówiłem, jestem kierowcą - niczym więcej, niczym mniej - odparł wymijająco.
Mknęli ulicami San Francisco podążając na północny zachód w kierunku mostu Golden Gate. Czasem Kierowca zjeżdżał z głównych ulic i slalomem poprzez małe, boczne uliczki wymijał większe zakorkowane skrzyżowania. A kiedy znów wracali na większe węzły komunikacyjne Kierowca mógł wcisnąć gaz do dechy z każdą minutą zbliżając się do celu.

- Ci którzy się nie bali gniją teraz w ziemi na National Cemetery.. - skwitował Kierowca.
Jak na ironię za kilka minut mieli mijać właśnie ten cmentarz, położony niedaleko wjazdu na most Golden Gate.

- Skąd w takim razie pochodzą pańskie.. zdolności? - zapytał.
Zabawne. Większość ludzi słysząc tę rozmowę wysłałaby nas do domu bez klamek.. pomyślał Kierowca. Czuł się trochę jak w ukrytej kamerze.

Co myślałem? pomyślał i zmarszczył brwi. Sprawdźmy to..I skupił się na jednej myśli którą sformułował w 'ja mam zdolności których potrzebujesz a co możesz zaoferować w zamian' brzmiące teraz w głowie Kierowcy. Jednocześnie starał się wyglądać tak, jakby ot, po prostu rozważał słowa Anglika.

- Na pewno nie szukam czyjegoś umysłu w mojej głowie, więc może umówmy się że tak pozostanie - stwierdził stanowczo.
Kierowcy niezbyt podobało mu się, że ktoś może czytać z jego umysłu jak z otwartej księgi. To zdecydowanie przekraczało wszelkie granice prywatności i świadomość że obok niego siedzi facet z takimi umiejętnościami lekko go irytowała.

- Zacznijmy od początku. Tym razem konkretnie. Jak rozumiem kierowcy pan nie poszukuje. W takim razie muszę wiedzieć czego będzie pan ode mnie oczekiwał. Konkretnie. Przedstawia pan swoją ofertę i wtedy obaj wiemy na czym stoimy. Wydaje mi się, że tak będzie prościej.
Kierowca nie był typem złotoustego polityka z którejś z debat na CNN. Między innymi dlatego właściwie nie oglądał telewizji. Kierowca był typem człowieka który lubił konkretne propozycje i w zamian dawał konkretne odpowiedzi. Lawirowanie w meandrach aluzji i sugestii nie było jego żywiołem.

Piąte przez dziesiąte Kierowca zrozumiał mniej więcej tyle..

- O tym, że z tym ratowaniem San Francisco będzie kupa roboty, hm? - stwierdził pół żartem, pół serio - Ale przynajmniej teraz wiem o co chodzi..
Mniej więcej.. dodał w myślach. Ratowanie świata, czy tam czasu. To zakrawało na jakiś cholerny dowcip. Z drugiej strony on sam potrafił poznać wynik rzutu monetą zanim jeszcze moneta znalazła się w powietrzu a siedział w samochodzie z facetem który czytał jego myśli. Kierowca z reguły nie oglądał filmów w których grał. Wyglądało na to, że to życie zakpiło sobie i film przyszedł do niego a w dodatku zamienił się w rzeczywistość.

W tym momencie Kierowca przypomniał sobie kobietę której numer był wypisany na wizytówce tkwiącej w spodniach. Mimowolnie uśmiechnął się. Była naprawdę ładna. Te kształty, sposób w jaki stawiała kroki idąc ulicą.. a tak, czas, San Francisco, facet czytający myśli na siedzeniu obok. Ciekawe czy te myśli też już, jak to on mówił, 'wysondował'.

- Coś jak w brydżu, tak? Zmienia ją się figury, zmienia się prawdopodobieństwo.

Kierowca wiedział, że to dla niego rozsądna propozycja. Nie znał odpowiedzi na wiele pytań związanych z jego umiejętnościami i nie miał komu ich zadać poza tym tajemniczym Anglikiem. A w brydża był dobry. W pokera i właściwie każdą inną grę związaną z kartami i pieniędzmi też. Może czas wejść do gry?

- Mój wewnętrzny zegar chodzi lepiej niż zegarek, sięgam w przeszłość i przyszłość, czasem udaje mi się wyjść poza to i wręcz manipulować czasem. Mam przeczucie graniczące z pewnością jakie liczby wylosuje ruletka albo co zepsuło się w samochodzie.. czasem nawet naprawić niektóre uszkodzenia bez dotykania czegokolwiek. A to jedynie wierzchołek góry lodowej, tak? - przez chwilę Kierowca milcząc patrzył gdzieś w przestrzeń przed nimi po czym spojrzał na Anglika z lekkim uśmiechem - Brzmi.. interesująco.

To prawda. Kierowca generalnie nie wierzył. Chociaż na przestrzeni ostatnich minut wszystko zaczynało ulegać przewartościowaniu.

- A powinienem? - w pytaniu tym było jednak sporo pewności, że zapewne powinien.