Forum Sesyjne WoD Havoc'a

- Nie chcę, żeby mnie ugryzła, dobrze? - ustaliła nerwowym tonem - I co tu idzie, do diaska?

Astrid zamarła. Zamarła na tę krótką chwilę, w której zdała sobie sprawę, o czym mowa.
- To was zabije - zaprotestowała głośno.

- To ładne imię - przygryzła wargę ze smutkiem - Nie chcę, żebyś umierał, Samuelu. Nazywam się Astrid Vandilsen. W zasadzie to Astrid Freyja Vandilsen, ale tego niewiele osób wie, bo wcale tej tam nie przypominam, puszczała się z krasnoludami za głupi naszyjnik.
Głos załamał jej się nieco.

- Dobrze, dobrze - skrzywiła się smutno - Poczekamy na nią w takim razie.

Skinęła głową i spojrzała na Samuela. Przez chwilę miała szaloną ochotę objąć go i wyściskać, przeprosić i błagać, by nie umierał. Chwila minęła jednak bardzo prędko. Zamiast tego Astrid wyprostowała się, zabrała swoje rzeczy (o ile jakieś dostała, albo znalazła - wyłącznie własne), po czym w milczeniu poszła za wampirzycą.

Spojrzała na nich z żalem przez szybę samochodu.
- Tak. Jestem Astrid i jestem dora... skąd znasz... a, tak. Jesteś wampirem. On też w tym siedzi, tak? - złamanym głosem - Coraz lepiej.

- Obawiam się, że nie mam specjalnego wyboru, Moreno - odparła łagodnie Astrid. Tak łagodnie, jak umiała - Kiedy rzucisz kamień w wodę, masz pewność, że zatonie. Nie zdążysz go dogonić, zanim nie uderzy o dno.

Miała. Całe mnóstwo. Ale Morena była obca, a Astrid nieufna.
- Tak. - mruknęła cicho - Zastanowię się jeszcze. Na pewno dam wam odpowiedź. Znam cenę przeznaczenia.