Forum Sesyjne WoD Havoc'a

W końcu, nadeszła ta noc, na którą ze swoim Sire tak długo czekali. Dzisiaj zabłysną i wskoczą na kolejny szczebel hierarchii Camarilli. A przynajmniej Angelo żywił taką nadzieję. Nadzieja umiera ostatnia. Seraphim osobiście dopilnował aby wszystko zostało dopięte na ostatni guzik, nic nie miało prawa nawalić. A jeśli los z niego zakpi, poleje się krew.
Powoli obserwował jak kolejni goście przybywali na miejsce. Zastanawiał się gdzie są Malkavianie, których zaprosił, chyba nie odtrącili na koniec jego zaproszenia? W końcu tak bardzo się cieszyli. Miał złe przeczucie, że planują jakąś niespodziankę zabawną tylko według ich mniemania, oby nie.

Na słowa Alberto odpowiedział
-Nie mogli sobie pozwolić na nieobecność, nie są aż takimi ignorantami jak Gangrele, którzy, de facto, są na wyginięciu w San Francisco. Powinniśmy ich zamknąć w Zoo jako zagrożony gatunek.- uśmiechnął się na samą myśl o tym. Zamknięci w klatkach, na wystawach, jak na zwierzęta przystało.
Jego wzrok padł na pana Wilkie i jego świeżospokrewnionego autora kryminałów, Johna Taylor'a.
-Jak myślisz, Książę udzieli mu tej nocy pozwolenia na samodzielność? Ja stawiam, że poprosi o kolejną "przysługę".- odezwał się do DeLuca śledząc wzrokiem obu Toreadorów.

Seraphim Angelo
Great American Music Hall - Downtown (8a)

Wszyscy przynajmniej wyglądali na zadowolonych z tego co przygotowali organizatorzy, ale wampiry są znane z tego, że ukrywają swoje prawdziwe intencje. Wampir może robić jedną rzecz, mówić drugą, a trzecią organizować za plecami swego najlepszego przyjaciela. Wszystko było w rękach DeLuca, którzy zapowiedział Córkę Kakofonii. Angelo był bardzo zainteresowanym kim była ta kobieta i jak zdobył informacje o niej jego Sire.
- Jak tak dalej pójdzie, to pewno tak się stanie. Już słyszałem plotkę, że zginęło kilku dwa tygodnie temu. Ten cały Xavier pewno ma niezły burdel na rękach. No, ale podobno nimi nie dowodzi. - wskazał głową w stronę Ghoula, który stał przy Pucharze. Właśnie odpalał młodej kobiecie papierosa. Danie Angelo się przygotowywało. - Prawdopodobnie. Książę nie jest tak głupi, aby odmówić tak staremu wampirowi posiadanie samodzielnego Childe w mieście. A jeśli poprosi, to będzie tylko przeciągał i nikomu się to nie spodoba, a z tego co widzę, to rozmawia z Termanem. Jak nie będzie miał po sobie nikogo z Primogenu, to będzie na cienkim lodzie stać.

John Taylor
Great American Music Hall - Downtown (8a)

- Byłem nie raz, ale jestem ciekawy co mają w planach. Chcą nas czymś zaskoczyć i grają na niekorzyść Sebastiana, a to jest jak igranie z diabłem o jego pozycję. Mówiąc o nim, to muszę cię na chwilę opuścić. Porozmawiać muszę z Sebastianem, to pilne. Może pójdź i się przywitaj z organizatorami. Tam przy tamtej palaczce stoją. - nie wskazywał palcami. Niegrzecznie. Musiał jednak opuścić Johna i zostawić go samego. Jak podszedł do Sebastiana, to te dwa stare wampiry odeszły od tłumu i zaczęły rozmawiać ze sobą.

Seraphim Angelo
John Taylor
Great American Music Hall - Downtown (8a)

Seraphim widział, że w jego kierunku idzie John, ale bardziej zainteresowało ich, to co się dzieje za jego plecami. Cztery dziwaki właśnie weszły na "scenę". Mężczyzna w białym garniturze, białych włosach i równie białej cerze. Wręcz chodząca reklama białej farby, oprócz tych czerwonych oczu. Obok niego zawsze paskudnie uśmiechający wysoki strażnik więzienny. Mała dziewczynka w ubraniu lalki. Na koniec chłopak o długich włosach zakrywających połowę twarzy oraz bluzie z bardzo długimi rękawami. Świry przyszły, zrobić miejsce! Jak tylko się pojawili, to nastała niezręczna cisza u rozmówców. Muzyka grała dalej, za coś jej płacą. Po chwili wrócili do rozmów, a cześć prawdopodobnie zmieniła temat na grupkę, która się pojawiła. Seraphim przyglądając się zobaczył, że Mister White omijał każdą osobę. Nie chciał nikogo dotknąć, a jak się witał z kimś to przez chusteczkę. Neil, strażnik jak zwykle się nie odzywał, jak wtedy po przedstawieniu. Zuzanna miała inną kieckę, ale nadal wyglądała jak piękna lalka, która ożyła. Kiedy z kimś rozmawiała, to osoba od razu robiła minę obrzydzenia i odchodziła. Natomiast Jay stroił żarty udając inne wampiry lub znane osobistości. John nie mógł przez chwilę uwierzyć temu co widział.

Angelo uśmiechnął się szeroko widząc wejście świrów. Będzie musiał się z nimi przywitać, w szaleństwie jest metoda jak głosiło pewne powiedzenie. Malkavów lepiej było mieć po swojej stronie. Szczególnie, że musiał teraz szukac sojuszy gdziekolwiek mógł zważając na jego małe "nieporozumienie" z Nosferatu. Parę chwil później przywitał się i przedstawił childe pana Wilke, niejaki John Taylor. Włoch czytał chyba parę jego kryminałów, były dobre, ale Ventrue zdecydowanie preferował literaturę grozy.

Uścisnął dłoń Toreadora z uśmiechem
-Seraphim Angelo, miło poznać.- kończąc uścisk spojrzał ponad ramię młodszego wampira obserwując Zuzannę i jej nieporadne próby znalezienia kompanów do rozmowy. Po chwili wrócił wzrokiem do Johna
-I jak panu się podoba dzisiejsza uroczystość, panie Taylor? Tylu ważnych Spokrewnionych w jednym miejscu, niebywałe, prawda?-
Spoglądał w oczy swojemu rozmówcy, a w odpowiedniej chwili miał zamiar przywołać Zuzannę do siebie gestem. Wydawała się być zagubiona. Może zdobędzie dzisiaj jej przyjaźń.

Ostatnio edytowany przez Blackvampire (2012-08-04 04:13:21)

Kolejny przyjazny uśmiech zagościł na jego twarzy.
-Ach tak, zgadliście, signore Taylor. Macie przed sobą pełnokrwistego Włocha.- poprawił sygnet na prawej dłoni.
-I zapewne nie tylko ja z obecnych tutaj gości pochodzę ze Starego Świata.- spojrzał po sali, po czym wrócił wzrokiem do rozmówcy -A jakie są wasze korzenie signore Taylor?- zapytał.

Pokiwał głową słuchając słów Johna.
-A jak tam wasza twórczość signore Taylor? Macie w planach kolejną książkę?- zapytał z nutką zaciekawienia w głosie. Trzeba było jakoś podtrzymywać konwersację, z resztą i tak na ten czas nie miał nic lepszego do roboty. Od czasu do czasu spoglądał w stronę czekającego na coś Primogena Nosferatu. Jaka szkoda, że nie przyszedł się nawet przywitać, ale może po prostu obawiał się, że straci obie ręce? Włoch uśmiechnął się lekko w duchu na tę myśl. Angelo czekał też, aż Zuzanna do nich podejdzie wraz z resztą świrów, w końcu będą się z nimi musieli przywitać.

Spojrzał na niego unosząc lekko brew.
-Właśnie potrącił pan młodą damę, to było bardzo niemiłe i raczej niekulturalne.- spojrzał mu przez ramię, a potem wrócił do niego wzrokiem spoglądając mu prosto w oczy.
-Po za tym, obelga? Przecież wysłałem wam tylko zaproszenie. Obelga byłoby nie zaproszenie Nosferatu na taką wspaniałą uroczystość.- uśmiechnął się do niego po przyjacielsku, był uprzejmy i miły. Domyślał się, że wyprowadzi to narwanego Nosfera z równowagi.

Seraphim Angelo
John Taylor
Great American Music Hall - Downtown (8a)

Jones stał przez chwilę, a kiedy jego oczy złapały kogoś wzrok, to zrezygnował i odszedł. Angelo widział, że Mister White się uśmiechał do niego. Prawdopodobnie Malkavian chciał interweniować, ale kiedy zobaczył, że Włoch sobie nieźle poradził, to postanowił stać w miejscu i obserwować. Wtedy do nich podeszła mała dziewczynka. Zuzanna było jej imię. Popatrzyła na Angelo, ale kiedy zobaczyła Taylora to chciała się przywitać z kimś nowym. Widzieli, że chciała powiedzieć witam, ale z jej ust niestety wyszło coś innego.
- Czy wiecie, że statystycznie prostytutki giną najczęściej z rąk swoich alfonsów? Najbardziej prawdopodobną śmiercią takiej kobiety jest pobicie. Policja odnajduje kilka kobiet o lekkich obyczajach często w alejkach. Mało prawdopodobne, że to jest niezadowolony klient, a bardziej alfons, którego oszukała z kolejną płatnością. Te kobiety odnajduję się z sińcami na twarzy. - zaczęła następnie opisywać ze szczegółami jak wyglądają takie rany, które zostawiają alfonsi. Nawet te przypalone blizny po papierosach na ciele. Jeśli odwrócą swoje głowy, odejdą lub jej przerwą, to na pewno speszy się dziewczyna.