Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Mae Esu
Witch's Marsh - Black Point
Czerwiec 1992, Noc

Witch's Marsh


Obecni

Theme

Mandingo jechał swoim pickupem przez bagniska, a przynajmniej na tyle ile droga pozwalała. Kiedy zajechał do jakiegoś starego pomostu, to się zatrzymał. Zgasił silnik, a później wysiadł, aby skierować się do bagażnika. Zdjął zasłonę, która ukrywała klatki na zwierzęta. W jednym siedziały dwa kurczaki, które zostały wystraszone kolejnym ruchem i skakały z miejsca na miejsce. Były w klatce, którą ghoul bez żadnego problemu mógł wziąć pod rękę. Poszedł na pomost, aby wejść do łodzi. Odwiązał linę, która była jedyną rzeczą, która trzymała tą pływającą trumnę na tych bagnach. Kurczaki położył na łódce, a do rąk tym razem wziął jakiś długi kij, aby móc odpychać się i dopłynąć do swojego celu - chatki Mae Esu.

- Bonswa, pani. - przywitał się Mandingo, kiedy wszedł do chatki swojej pani. Kurczaki położył na stole lub w miejscu, gdzie szamanka by chciała. - Dary od ludzi. Dostałem informacje, że pewna osoba chce się z panią spotkać. Enrique Fioro. Jego syn, Andreu, zaginął kilka nocy temu i poszukuje pomocy, skoro policja nic nie odnalazła. Jest gotów odpłacić się, jak tylko może. Dowiedziałem się, że jego brat, Custodio, posiada schronisko. Pełne zwierząt, które społeczeństwo nie potrzebuje. Nie powiedziałem co pani będzie chciała w zamian.

Mae Esu
Witch's Marsh - Black Point
Czerwiec 1992, Noc

Duchy

Szepty

Mandingo tylko kiwnął głową słysząc słowa swej pani, zgadła idealnie. Teraz musiał poczekać, aż mu znowu rozkaże co robić. Nie był osobą niewierzącą. Widział wystarczająco dużo, aby nie mieć nawet cienia wątpliwości. Po wykonanym transie Mae otrzymała swoją odpowiedź. Duchy zaczęły szeptać. Na początku było to niezrozumiałe, zbyt ciche, ale wystarczająco przerażające dla zwykłych ludzi. Skupiła się i usłyszała informacje - W domu bankiera, Edwarda Steele w Coral Gables. Stoi w piwnicy. Czeka.

Mae Esu
Witch's Marsh - Black Point
Czerwiec 1992, Noc

- Nie wiem czy uda mu się coś zrobić z tą informacją. Coral Gables to bogaci, a tam nie wpuszczą nikogo z policji bez dowodów. - powiedział Mandingo przygotowując kurczaki dla swej pani. Humanitarnie każdego zabił, żeby nie czuł co się z nim dzieje i oskubał. Mięso musiało być świeże. Przygotowane kurczaki położył na tacy i podszedł do Mae.

Mae Esu
Witch's Marsh - Black Point
Czerwiec 1992, Noc

->Spotkanie

Wampirzyca odprowadziła wzrokiem samochód pastora. Zmarszczyła brwi.
- Jedziemy za nim? - zapytał Mandingo, obserwując kobietę.
- Nieee, mój drogi. Ale mógłbyś zapisać te... - gestem wskazała na przód samochodu.
- Numer blachy?
- Tak, właśnie, numer blachy. Tego poprzedniego samochodu też, jeżeli pamiętasz - dodała.
Mae Esu zastanawiała się przez chwilę. Nikt nie nadjechał. A jej przyszedł do głowy pewien pomysł.
- Czy mógłbyś mój drogi udawać, że cię nie ma? A jednocześnie być w pobliżu... przy tobie czuję się bezpieczniejsza - stwierdziła z uśmiechem.

Oboje wyszli z samochodu, a wampirzyca skierowała się w stronę znajomego już domu niejakiego Edwarda Steele. Nacisnęła guzik domofonu.
- Hmm... dobry wieczór - zaczęła - przepraszam że budzę państwa o takiej porze... ale chyba zepsuł mi się samochód... czy mogłabym od państwa zatelefonować do znajomego?
Mae Esu wiedziała, że mieszkanie było względnie puste, a mężczyzna przyszedł sam. Właśnie dlatego zachowywała się, jakby zadzwoniła do rodziny. Chciała bliżej przyjrzeć się temu mężczyźnie, zakładając że zechce pomóc kobiecie w potrzebie.

Wampirzyca uśmiechnęła się promiennie i idąc w stronę budynku wypełniła swoje ciało ożywczą krwią*. Czuła jak wypełnia ona mięśnie i miała wrażenie, że mogłaby teraz swobodnie balansować na linie nad wodospadem Niagara. A potem... potem postanowiła wyrwać duszę z ciała tego ładnie pachnącego i dobrze wyglądającego człowieka**.

*three Blood Point to increase Dexterity
**Soul Stealing

Gdyby musiała oddychać, Mae Esu westchnęłaby teraz głęboko. Ten mężczyzna budził w niej niepokój. Na szczęście w tej chwili Edward Steele leżał u jej stóp, będąc jedynie bezwładną masą mięśni, stawów i kości, bez czucia i bez duszy. Wampirzyca spokojnie uchyliła drzwi i zaczęła wypatrywać Mandingo. Gdy pojawił się w zasięgu wzroku, weszła do środka, dając mu do zrozumienia, że powinien do niej przyjść.

Wampirzyca omiotła wzrokiem mieszkanie i przykładając palec do ust w zamyśleniu popatrzyła na ciało Steele.
- Zanieś go proszę do łazienki... - poinstruowała czarnoskórego mężczyznę - Chyba znów jestem głodna...
Sama wzięła z niej dość duży, miękki w dotyku ręcznik. Krew wciąż wypełniała jej ciało i kobieta poruszała się po mieszkaniu niemal tanecznym krokiem, nucąc pod nosem rytm starej melodii którą pamiętała jeszcze z Haiti. Z ręcznikiem przerzuconym przez ramię przeszła się po mieszkaniu, odszukała sypialnię i zapaliła tam jakąś małą lampkę. Przy okazji, jeżeli znalazła coś przypominającego osobisty przedmiot pana Steele, nie omieszkała wziąć go ze sobą. Następnie zeszła na dół, zamknęła drzwi oraz zgasiła światła na dole.

Mandingo do tego czasu zdążył już wnieść ciało do łazienki na piętrze. Stał teraz nad nim i wspominał czasy, kiedy przywiązany do słupa raz za razem otrzymywał cios batem za kolejną próbę ucieczki. Mandingo nie lubił białych. Może nie aż tak, aby ich nienawidzić, ale w swoim czarnym sercu trzymał urazy, których nie wymazały nawet stulecia. A facet leżący przed nim bynajmniej nie wyglądał na dobrego białego. To był raczej zły biały. Pechowo dla niego, jego pani właśnie zgłodniała, a Mandingo miał zamiar rozwiązać ten problem. Dla pana Steele oznaczało to, że mieszkanie jego duszy zostanie bezpowrotnie stracone.

W tym czasie Mae Esu zeszła na dół do piwnicy. Zastanawiała się, czy to miejsce interesowało również tamtego pastora. Było w nim coś, co sprawiało, że przechodził ją wewnętrzny dreszcz. I ten kamień na środku, zabezpieczone metalowe drzwi. Coś jej podpowiadało, że gdyby mury te mogły mówić, większość ludzi uciekłaby stąd z krzykiem. Obeszła kamienny stół i zbliżyła się do drzwi, zastanawiając się, czy Mandingo dałby sobie radę z zabezpieczeniami. Pozostawało sprawdzić to.