Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Mae Esu skinęła głową, aby zaczynał.
- Zanim otworzysz ostatnią, zawołaj mnie - dodała jeszcze.
Zajmie mu to trochę czasu. Ona sama poszła w tym czasie na górę, gdzie czekał na nią posiłek, którego od dawna już nie kosztowała, zadowalając się mięsem kurcząt, krów i innych zwierząt. Zrzuciła suknię, która opadła na podłogę łazienki. Wampirzyca nie chciała, aby przypadkiem zachlapała się ona krwią. Nożem kuchennym dokładnie oddzielała mięso od kości. Edward Steele za życia był człowiekiem dobrego smaku. Na szczęście w tej chwili już go tu nie było. Smak jednak pozostał. Pożywiając się, wampirzyca co jakiś czas przemywała ręce i twarz czystą ciepłą wodą. Nie chciała być niedysponowana, gdyby okazało się, że do drzwi domu zadzwonią jacyś kolejni nieoczekiwani goście. Poza tym - nie lubiła bałaganu.

- Wspaniale, mój drogi... - odparła wampirzyca z krwawym uśmiechem, odwracając się do ghula.
Widok ten nie robił na nim specjalnego wrażenia. Widział już gorsze rzeczy, a musiał przyznać że w pewien przewrotny sposób krew ściekająca z warg wampirzycy dodawała jej jakiegoś przepełnionego grozą uroku. Mae Esu szybko doprowadziła się do porządku i ubrała, po czym ruszyła do piwnicy, pozostawiając póki co resztki gospodarza na górze. Od sekretu Edwarda Steele dzielił ich teraz jeden zamek. Wampirzyca z niecierpliwością czekała, aż Mandingo otworzy metalowe drzwi.

Mandingo odruchowo położył dłoń na broni zatkniętej za plecami i popatrzył na Mae Esu. Wampirzyca zignorowała jednak pukanie do drzwi. Był to oczywiście najmniej fortunny moment, ale w tej chwili, to kto stał przed drzwiami i czego chciał, miało mniejsze znaczenie. Unosząc dłoń. gestem nakazała ghulowi, aby się wstrzymał.
- Jesteś wolny, pitit - powiedziała spokojnym dobitnym tonem.
Nie zbliżyła się do komórki. Nie miała ochoty wchodzić tam, zanim nie dowie się z czym naprawdę ma do czynienia. Jeżeli był to okaleczony chłopiec, mogłaby przestraszyć go. Tego nie chciała. Prawdopodobnie i tak dość już wycierpiał.

Wampirzyca wzdrygnęła się, a jej mięśnie wypełniła krew, dzięki której stała się wręcz nadludzko silna*. Istota w którą zamieniono dziecko była abominacją dla świata żywych i umarłych. To było coś spoza świata loa. I musiało zostać z niego usunięte. Nie miała jednak zamiaru walczyć z tym czymś. Zdecydowanym ruchem zamknęła drzwi, a Mandingo rzucił się do przodu, aby zamknąć zamki. Na szczęście zamykanie było łatwiejsze od otwierania i jeden ruch wystarczył, aby zapadki na powrót znalazły się na swoich miejscach. A potem... potem wampirzyca zajmie się nieproszonymi gośćmi.

*three Blood Point to increase Strength

Wampirzyca zaklęła cicho. Jeżeli ktoś inny otworzy drzwi w piwnicy, może nie mieć już możliwości zamknięcia ich. Na reakcję miała dosłownie chwilę... gestem nakazała ghulowi ukryć się na piętrze, sama zsunęła ramiączka sukienki, która opadła z jej nagiego ciała na podłogę. Zdążyła złapać jeszcze ręcznik, który wzięła z łazienki i idąc w stronę drzwi prowizorycznie owinęła się nim, tak jakby właśnie wyszła z kąpieli. W ostatniej chwili, kiedy szczęk zamka oznajmił, że drzwi są już otwarte, nacisnęła klamkę i pociągnęła do siebie.
- Co to ma znaczyć? O co chodzi? Wiecie która jest godzina, mesye? - zapytała gniewnym tonem, jednocześnie otwierając drzwi i wychylając się zza nich.

Mandingo zaczaił się na schodach na górę, nasłuchując tego co się dzieje przy drzwiach.
- Uhm Eddie... to znaczy pan Steele jest na górze w łazience... - odparła z uśmiechem - Za parę minut chyba będzie mógł zejść... chcecie panowie poczekać w środku?
Drzwi otworzyła nieco szerzej, jedną ręką przytrzymując zawiązany ręcznik na wysokości piersi. Słysząc słowa Mae Esu, ghul wśliznął się do łazienki, zapalił światło i odkręcił wodę. Upewnił się jeszcze czy broń aby na pewno jest naładowana. Miał nadzieję, że żaden z mężczyzn z dołu nie wejdzie od tak po prostu do czyjejś łazienki w czasie brania prysznica.

- Powiem Edwardowi, że ktoś na niego czeka - stwierdziła i weszła na górę, po drodze zabierając swoją suknię z podłogi.
Gdy tylko zniknęła im z oczu ruszyła pędem w stronę łazienki. Mandingo o mało co nie wypalił z obrzyna, gdy szybko otworzyła drzwi i znalazła się nad resztkami ciała Edwarda Steele. Wciąż leżał tam nóż, którym wampirzyca zrobiła niewielkie nacięcie na dłoni, tak iż kilka kropel krwi padło na zwłoki*. Wkrótce powinny się obrócić w proch, a woda zmyje ostatni ślad po mężczyźnie. Wampirzyca nie miała zamiaru angażować się w walkę z tymi ludźmi. Nie wyglądali oni na zwyczajną ochronę, tak jak dom w którym była okazał się nie być zwyczajnym domem zwyczajnego bankiera. Do tego miała wrażenie, że być może bardzo dobrze zdają sobie sprawę z tego, kto lub raczej co przebywa w piwnicy. Celem była teraz ucieczka. Mae Esu nie chciała ryzykować życiem swojego ghula. Spróbują oknem dostać się na tył domu i stamtąd Mandingo będzie mógł dotrzeć do pickupa, by podjechać po wampirzycę i udać się do schronienia na bagnach Black Point.

*Destroy the Husk

Po Edwardzie Steele miało nie zostać śladu, ale taka już jest natura czarów, że czasem nie wszystko idzie po myśli czarownika.
- Jedźmy do domu, mój drogi - stwierdziła wampirzyca.
W tej chwili ojcu chłopca nie miała do powiedzenia nic więcej, niż to że Andreu nie żyje, a to mógł zrobić przy okazji Mandingo. Nie przejęła się też zbytnio faktem, iż poszukiwana jest jakaś czarnoskóra kobieta. W Miami przebywały tysiące czarnoskórych kobiet, a proporcji pomiędzy tymi które mieszkały tu na stałe, a tymi które niedawno imigrowały lub przebywały przejazdem zapewne niesposób było oszacować. Oczywiście niefortunny zbieg okoliczności ze znalezieniem ciała napewno podsycił apetyt mediów na sensację. Mae Esu nie interesowało to jednak praktycznie wcale. Gdy znajdzie się już w swoim schronieniu, będzie miała sporo rzeczy do zrobienia. Sprawdzi, gdzie znajduje się demon i poprosi, aby Mandingo wracając do siebie przekazał tę wiadomość Crossowi, najlepiej telefonicznie. Potem trochę zajmie się sobą, a będzie jej do tego porzebne lustro i odrobina samotności. Jednak zanim to nastąpi będzie musiała wyprawić w zaświaty jednego ze zmarłych. Tej nocy mieli przybyć jego krewni, aby wziąć udział w ceremonii.