Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Kiedy był jeszcze w katakumbach katedry zapalił stare świece w podziemiach, do tego jeszcze korzystał ze swojej latarki by rozglądać się z jak najlepszą swobodą po starych korytarzach. Po poszukiwaniach, gdy wracał spokojnym krokiem ku wyjściu do bramy i czekającego na niego proboszcza, oglądał się pary razy za siebie z przestrogą. Stanął przed Prescotem i jak na razie milczał. Wzrokiem poprosił o klucz i zamknął kraty. Ucałował srebrny krzyżyk na łańcuszku, zawieszony na szyi. Wrócił wzrokiem do proboszcza i powiedział do niego.

- Wygląda na to, że katakumby są bezpieczne, jak i relikty w nich. Nie znalazłem żadnych śladów potępionych istot. Na wszelki wypadek zalecałbym jedną rzecz... Czy wejście do katakumb było kiedyś poświęcone ?

- Będę musiał zbadać kolejne miejsce w moich poszukiwaniach. Przygotuję się i zajrzę do kanałów. To również zimne i wilgotne miejsce.

Szedł niespiesznie po schodach. Trzymał kontakt wzrokowy z rozmówcą. Opierał się co jakiś czas o poręcz zamocowaną przy ścianie.

- Świat potrzebuje takich obrońców. Jestem przekonany, że nie tylko ja obrałem taką ścieżkę. Nie nazwałbym tego również pracą. Myślę, że z czasem będzie to powołanie, a może już jest. Na każdym kroku można spotkać Sługusów Piekieł. Dzisiejszej nocy, jak zwykle zresztą. Proszę pozamykać wszystkie drzwi. Możliwe, że wrócę w nocy. Będę potrzebował zapasowego klucza.

Stanął przy progu i zamknął drzwi za nimi. Sprawdził ponownie godzinę na telefonie komórkowym. Często to robił, taki swego rodzaju nawyk. Zawsze wolał wiedzieć ile zostało do zmierzchu lub świtu.

Wyszedł z kościoła i wziął głęboki wdech świeżego powietrza. Poszukał w kieszeniach papierosów i zapalniczki. Odpalił, zaciągnął się zamykając oczy i podnosząc lekko głowę do góry. Ruszył do samochodu. Co prawda do swojego mieszkania nie miał daleko, ale auto zawsze wolał mieć jak najbliżej siebie. Tradycyjnie włączył wiadomości w radiu, a gdy zgasił niedopałek w popielniczce, pojechał zaparkować pod budynkiem, w którym mieszkał.

Zbliżał się już do drzwi od mieszkania, wyciągnął klucze po drodze. Wszedł na korytarz i zostawił buty oraz płaszcz. W jego przybytku zawsze był porządek. Został tego nauczony w wojsku. Każda rzecz miała swoje miejsce, a szczególnie ekwipunek, który zabierał na poszukiwania nadnaturalnych. Każde pomieszczenie miał w symbolach religijnych. Posiadał również lampy kwarcowe. Spojrzał z westchnięciem na równo ułożone odznaczenia za służbę sięgając po magazynki do pistoletu, a później po naboje do shotguna. Do torby zapakował dobrze naostrzone kołki, krucyfiks i butelki z wodą święconą. Zabrał ze sobą również latarkę, a do niej kilka zapasowych baterii na wszelki wypadek. Był już prawie gotowy. Zaparzył sobie pierw ulubioną - mocną kawę. Gdy ją wypił, klęknął na środku największego pokoju i zmówił modlitwy...

- ...W Imię Ojca, Syna i Ducha Świętego... - zakończył.

Ucałował krzyżyk zawieszony na szyi. Pozamykał wszystkie okna i na koniec wejściowe drzwi. Poszedł po samochód, podjechał w miejsce ataku na proboszcza i zaczął szukać najbliższego wejścia do kanałów.

Zamknął za sobą wieko do kanałów. Zakrztusił się kilka razy od unoszącego się smrodu. Wyciągnął z torby biały spray i zaznaczył miejsce, którym wszedł. Był byłym komandosem, miał dobrą orientację w każdym terenie. Włączył latarkę i przeszedł parę metrów by znaleźć dogodne miejsce do swej medytacji. Jego wiara prowadziła go. Poszukał w torbie kolejnych rzeczy, a tym razem paru lin, które przymocował pomiędzy korytarzami. Drgania by go poinformowały o tym, czy coś by się zbliżało do niego. Co prawda zanieczyszczona woda była też dobrym sygnałem, gdyby ktoś przechodził po niej - usłyszałby plusk. Znowu użył sprayu by pozaznaczać kolejne korytarze. Wykorzystał do tego cyfry. Przy każdym korytarzu postawił poświęcony krzyż. Uklęknął, położył swój sprzęt na wyciągnięcie ręki. Postarał się wyciszyć, wsłuchać w odgłosy kanałów. Wyszeptał Ojcze Nasz i zaczął medytację. Wciąż czujny wzrokiem, słuchem i wiarą.

*Wiara.

Zmrużył oczy spoglądając na wystającą kończynę. Ze spokojem w oczach rozejrzał się jeszcze dookoła siebie. Nie schylał się. Skierował światło latarki, by sprawdzić dokładniej swoje znalezisko. Trzymał drugą ręką za pistolet wyjęty z pokrowca. Broń miała zamontowany tłumik. Na wierzchu płaszcza miał przymocowany krucyfiks.

Ostatnio edytowany przez Lysthor (2012-08-02 21:54:21)

Spojrzał na godzinę w telefonie komórkowym. Po chwili nachylił się nieco chcąc zbadać jakie rany posiada ciało. Wciąż pomagał sobie latarką, miał przygotowaną, naładowaną broń i krucyfiks na wierzchu. W zanadrzu miał jeszcze oczywiście wodę święconą.

W telefonie zawsze miał ustawioną godzinę na świt i zmierzch. Jeden z miliona programów, które można znaleźć w internecie i zgrać na komórkę. Aparat był ustawiony tylko na wibracje. Takie widoki mu nie przeszkadzały, był już do nich przyzwyczajony. Łowca wyraźnie chciał wyciągnąć całe ciało i zbadać resztę ran. Postarał się je wydobyć, z tym, że delikatnie i cicho. Nie brakowało mu jednak krzepy - siłownia, treningi zrobiły swoje. W dodatku w dalszym ciągu regularnie utrzymywał kondycję i masę mięśniową.