Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Kiedy ostatni z napastników opuścił wagon, metalowa rurka uderzyła o ziemię, zaległa cisza. Michael skinął tylko głową w stronę starca - Proszę na siebie uważać, ciężko dziś o ludzi tak moralnych i odważnych. Łowca postawił kołnierz płaszcza i ruszył w stronę schodów. Szedł wąskim tunelem, którego ściany wyłożone były zieloną, błyszczącą terakotą. Gdzieniegdzie graffiti, albo ordynarne bazgroły wykonane za pomocą flamastra przypominały, że cywilizacja jest pojęciem bardzo rozległym, a koegzystujące ze sobą subkultury San Francisco to prawdziwy tygiel i mieszanka skrajności. Od bogatych yuppi, zażywających najdroższą i najczystszą kokę do obdartych podstarzałych hipisów, których fioletowe ramiona pokryte były mozaikami przekłuć.

Michael wyszedł na zewnątrz, muzyka miasta była obezwładniająca i przytłaczająca. Kątem oka zauważył mały barek w stylu lat siedemdziesiątych. Duże szklane witryny odkrywały wszystkie tajemnice jego wnętrza.  Widział starą gruba kelnerkę w zielonym uniformie do kolan, widział kilku meneli trzymających kubki z kawą w swych pomarszczonych dłoniach, okrytych dziurawymi rękawiczkami, widział latynoskiego kucharza rzucającego na blachę kilka burgerów, widział jakąś parkę popijająca shake'a z jednej szklanki.  -"Dziadek miał racje" - pomyślał  Michael. -"Trzeba pokrzepić siły"

Blok jakich wiele w San Francisco, ani stary, ani nowy. Ze ścian klatki schodowej płatami odpada tandetna tapeta, jednak ktoś najwyraźniej starając się do tego nie dopuścić, za pomocą kleju i zszywacza przytwierdza ją do czegoś co było kiedyś tynkiem.  Drewniana poręcz oparta na metalowych , rzeźbionych prętach wiła się do góry, aż przystanęła  na trzecim pietrze. Czworo drzwi. Michael podszedł do tych po lewej. Drewniane, pomalowane na czerwono, z wielkim wizjerem na wysokości mostka łowcy.  Numer "13" majaczył na przekrzywionej miedzianej blaszce.

Michael spojrzał na przycisk dzwonka i westchnął, wahał  się przez chwile, ale podążył za przeczuciem. 
Jedno klikniecie i sekunda ciszy przerwana donośnym dźwiękiem. Stało się, łowca poprawił płaszcz i czekał.

Cofnął się o krok i opuścił wzrok. - Przepraszam. Musiałem pomylić mieszkanie Rzucił szybko. - Czy coś się stało?  Życie inkwizytora wymagało wielu wyrzeczeń, kobiety były jednym z nich. Lecz czy i one nie były dziećmi bożymi, czy nie zasługiwały na wysłuchanie?  Michael był całkiem przystojny i można powiedzieć, pociągający - w bayronowskim stylu.  Cichy i skryty, zawsze na uboczu, miał w liceum wiele adoratorek, jednak zawsze je ignorował. W głębi ducha wierzył, że jest inny, stworzony do innych rzeczy i jego marzenia i priorytety także różniły się od tych, które mieli jego rówieśnicy.

Michael uniósł na nią swoje zielone oczy - Właściwie... usłyszałem krzyki i poczułem, że ktoś może potrzebować pomocy .*


*Nie potrafił kłamać. W końcu ojcem kłamstwa jest szatan. Wada - szczery do bólu.

Ostatnio edytowany przez Eru (2012-08-05 18:37:05)

Inkwizytor przyjrzał się uważnie kobiecie. Nie wyglądała groźnie, wyglądała jakby sama potrzebowała pomocy, ale pozory mogą mylić. Wiele czytał o wiedźmach, postanowił więc zachować ostrożność. - Widzi Pani,  czasem nawet nie wiemy w jak wielkiej ciemności się znajdujemy, dopóki ktoś nie zapali zapałki. Co za głupi tekst....
Milczał przez chwile zerkając na boki. - A co jeśli powiedziałbym, że nie jestem tu przypadkowo, że jest w tym większy sens.  - mówił spokojnym niskim głosem - Nie pomogę w sprawie chłopaka, radzę czytać biblie, być może to przyniesie ulgę - tu się zatrzymał i wskazał dłonią na jej mieszkanie -ale, proszę mi wierzyć, jest pani w niebezpieczeństwie  
Zdawał sobie sprawę, że brzmi jak wariat, albo zielonoświątkowiec co najmniej. Ale nie chciał jej wcisnąć ulotek, czy sprzedać pisma świętego, chciał ją uchronić przed tym czego nieświadome są w dzisiejszych czasach niewinne dusze.

Widział zdziwienie w jej oczach, *, ** Ale obawiał się jej coraz mniej,przemówił ponownie jakby sięgając do jej sumienia.  - Wierzy Pani w Boga, jeśli tak, proszę mi zaufać pomogę Pani





*Halo - zaleta - istoty nadnaturalne wyczuwają, a niektóre nawet widzą świętą aurę osoby obdarzonej tym darem, do tego muszą użyć jeden punkt woli aby zaatakować ją w danej turze.
** Święta aura - Ludzie wyczuwają świętość postaci. Religijni i dobrzy są przyciągani przez postać, przestępcy i heretycy jej unikają.  Każda próba ukrycia czegoś lub kłamstwa jest trudniejsza dla napotkanej osoby o 2.

Łowca wciągnął powietrze do płuc, nic niezwykłego. Przynajmniej tak mu się wydawało. Zapach mieszkania w San Francisco pomieszany z chłodnym powietrzem wentylatora, który cicho brzęczał za oknem.  Michael przestawił stopę za próg, czuł jakby coś go powstrzymywało. Nogi miał ciężkie jak z ołowiu. Uczucie to po chwili minęło, ale pozostawiło nieprzyjemny ślad w jego psychice. Serce łowcy zaczęło bić szybciej, pierwsze krople potu pokryły czoło.

"Nie przygotowałem się dziś na coś takiego" - pomyślał, rozglądając się po mieszkaniu.  Odwrócił się do kobiety i cały czas patrząc jej w oczy zdjął z szyi różaniec. Zawinął go na pięści, tak że krzyż zatrzymał się na wysokości palca serdecznego.
Zaczął mówić powoli, ale głośno -Sancte Michael Archangele, defende nos in praelio, contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium...itd. Nie miał przy sobie modlitewnika, ale tekst niniejszego egzorcyzmu był mu dobrze znany.  Wyczekiwał jakiejś reakcji, znaku. Wiedział, że teraz tylko wiara jest jego zbroją. Podniósł głos -Deus, audi oratiónem meam, áuribus pércipe verba oris mei. (Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, usłuchaj słów ust moich).
Michael uniósł oczy do góry czując jak włoski unoszą sie na jego ramionach -Ab insídiis diáboli, libera nos, Dómine. (Od sideł szatana, wybaw nas, Panie.) I w tym samym czasie sięgnął po fiolkę z wodą święconą i czyniąc w powietrzu znak krzyża pokropił nią cztery strony świata.

"Zamknij się" - Pomyślał Michael patrząc na figurkę, gdy kobieta ciągle jeszcze mówiła. "Nie, to nie tak. Muszę się skoncentrować"
Z trudem odwrócił wzrok od tej małej potworności. - Proszę wybaczyć, zdaje mi się że się pomyliłem. Uśmiechnął się niewinnie. Istotnie pomylił się i było mu teraz głupio.  Jednak, nie miało to teraz znaczenia. Wyczuwał niebezpieczeństwo i  musiał je zażegnać, choćby miał zszargać swoją opinie i się ośmieszyć. Ego zachodzi na dalszy plan, gdy wypełniasz misje Boga.

- Piękne zdjęcia Powiedział wskazując na miejsce, w  którym złożone były pamiątki.  -Lubi Pani podróżować? Ciekawi mnie ta figurka.

- I to było zanim się twój pierwszy chłopak zginął? Czy kiedyś miała Pani podobne problemy.? Uśmiechnął się - Proszę wybaczyć to przedstawienie i bezpośrednie pytania, ważne to bardzo ważne. Być może nie wierzy Pani w rzeczy nadprzyrodzone i w to co zaraz powiem tez Pani nie uwierzy

Michael wydawał się mówić naturalnie, jak o czymś normalnym jak to, że wirówka z pralni dwie przecznice dalej zjada skarpety, a hindus z convenient store na rogu sprzedaje nieświeże owoce.  - Widzi Pani, czasem jesteśmy poddawani próbom, a czasem padamy ofiarami zła tak ogromnego iż można wyczuć jego obecność. Diabeł istnieje, zapewniam Panią. Wskazał na figurkę - A niektórzy źli ludzie sami otwierają mu drzwi, by wywołać zamęt w owczarni Pana
Sięgnął do kieszeni płaszcza. Chudy brązowy portfel. - Chciałbym kupić tą figurkę i poznać adres sklepu w którym ją Pani znalazła.

Podszedł powoli do drzwi czekając na decyzję kobiety. -Przy okazji. Nie przedstawiłem się. Jestem Michael.

Ostatnio edytowany przez Eru (2012-08-07 22:21:30)