Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Lance Vance
Jezioro Stow - Golden Gate Park

Wypuść mnie. Pozabijamy ich. Ten dzieciak. Ten cały Patrick, on spowolnił nas! Musi zostać ukarany!

Myśli Lance'a skakały. Próbował się opanować i po chwili destrukcyjne myśli znikały. Czemu miałby zabić Patricka? Czemu nawet o tym pomyślał? Bestia. Był blisko szału. Opanował się jednak i nie dał pozwolić, aby jakiś potwór przejął jego ciało. Pytanie tylko czy potwór jest nim, czy "wprowadził się". Westwood wyjaśniał, że każdy ma Bestię. Po prostu jest bardziej aktywna po zostaniu wampirem.

Kiedy wrócił, to Patrick siedział dalej oparty o drzewo, a Xavier Lance'a wyczekiwał. Stał tuż przy siedzącym na kolanach Zedzie. Już nie wyglądał jak potwór.
- Zgubiłeś ich? - zapytał Xavier nieświadomy tego co się wydarzyło. Co jeśli ten wampir się wkurzy? Bestia nakaże mu go zaatakować? Musiał jednak przekazać informacje. Był mu przynajmniej tyle winien.

Lance Vance
Jezioro Stow - Golden Gate Park

Lance myślał, że Xavier go zaraz rozniesie na strzępy. Mord w oczach prawie taki sam, jak miał Patrick. Zamiast jednak rzucić się na pierwszą lepszą rzecz, to odwrócił się do Zeda. Złapał go ręką za gardło i rzucił o pawilon. Rozwalił przy tym jedną z belek od dachu, który zachwiał się lekko po tym. Sąsiad Westwooda mógł tylko zakaszleć. Był przerażony, a Xavier był groźniejszy, kiedy nic nie mówił i po prostu podchodził. Odezwał się w końcu.
- Odpowiesz mi na wszystkie pytania albo skonasz w męczarniach. Lance, Patrick. Bierzemy go stąd. Zrobiliśmy i tak za dużo hałasu. - był nadzwyczaj spokojny, ale Lance widział ten szał. Chciał roznieść Zeda na kawałki, ale to by nie pomogło. Nie był winowajcą. Był tylko powodem dla którego oni tutaj przybyli. Facet w garniturze z psem.
- Skąd wiesz, że to pies zrobił? - zapytał z niedowierzaniem Patrick. Wstawał powoli. Lance'a trochę to zdziwiło, że potrafił on zachować w takim momencie zimną krew i zapytać o psa.

Lance Vance
Jezioro Stow - Golden Gate Park

- Nie ważne teraz. Musimy go zanieść w najbliższe bezpieczne miejsce. Lance, prowadź do siebie. - mówił Xavier łapiąc za fraki Zeda.

Lance Vance
Dom Lance'a Vance'a - Outer Parkside (2b)
Lipiec 2012, godzina 02:17

Patrick i Xavier szli przez całą drogę cicho, nawet nie odzywali się do Zeda, którego trzymano na krótko. Każdy obserwator, który miał jaja spojrzeć na nich dłużej niż sekundę szybko zmieniał zdanie, kiedy tylko Gangrele na niego spojrzeli. Nie było co się mieszać. Szczególnie, że jeden wyglądał na takiego, który mógłby ci wyjebać za to, że na niego źle spojrzałeś i jeszcze się przy tym nie spoci.
Xavier niestety nie był w stanie rozmawiać z Zedem. Gdy tylko weszli do mieszkania, to on wszedł do kibla. Lance zrozumiał, że musi z sąsiada Westwooda wyciągnąć informacje i to szybko. Jeszcze trochę, a Xavier pęknie i rozszarpie ich więźnia na kawałki. Patrick był przy oknie, aby czuwać na wszelki wypadek. A Zed był przerażony. Jego połączenia na skórze, które ukrywały fakt jak naprawdę wygląda, właśnie były widocznie. Śmiertelnicy się pocą ze strachu. Oczy szukają drogi ucieczki. Zed już nie był człowiekiem.

Lance Vance
Dom Lance'a Vance'a - Outer Parkside (2b)

- Spokojnie, spokojnie. Posłuchaj. Ja nie miałem nic z nimi, znaczy się związanego. Wiesz, ja byłem tylko sąsiadem. Miałem obserwować. Oni wtedy przyszli. Szef kazał pilnować Westwooda. Musisz mi uwierzyć, że nie chciałem jego śmierci. Był spoko. Uwierz mi. - Zed martwił się o własne życie. Jego słowa wydawały się szczere w uszach Lance'a. Jednak przesłuchiwany był nadal przerażony i trzeba będzie do tego podejść bardziej zorganizowanie. Powolna rozmowa pewno wyciągnie więcej niż agresywne zadawanie pytań jak z karabinu maszynowego.

Lance Vance
Dom Lance'a Vance'a - Outer Parkside (2b)

- Szef mnie przemienił. Normalnie sobie żyłem koło Westwooda. Rok przed jego śmiercią przyszedł do mnie. Nie miałem nic do gadania. Złapał mnie za gardło. Myślałem, że to był moment mojej śmierci. Wszystko się zmieniło, jak się obudziłem. Byłem posłuszny szefowi, a teraz się żywiłem tylko mięsem, najlepiej surowym. Klatka mi się otwierała. Trudno to opisać. Można powiedzieć, że uczucie przypominające sikanie. Nie wiem, naprawdę. Czym jestem to też. Ja... ja się cieszyłem, że nadal żyję... i proszę cię. Nie zabijacie mnie.

Lance Vance
Dom Lance'a Vance'a - Outer Parkside (2b)

- No jak, ten z psem. Nie znam jego imienia. Przyszedł do mnie i gadał coś o kolejnym kamieniu w jego piramidzie. Po przemianie nie mogłem nic mu powiedzieć. Wykonywałem każde polecenia. Miałem obserwować Westwooda z jego polecenia, a później przybyli oni, podobni do szefa, ale bez psów. Westwood nie miał szans. Kolejnym moim zadaniem było znikniecie. Te ciało pozwoliło mi żyć pod wodą bez problemów. Tak zaszyci mieliśmy czekać. Szef przychodził co noc o pierwszej, aby kazać nam dalej czekać.