Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Theme
Kiedy życie daje ci cytryny, to dajesz wpierdol temu, kto myślał, że je potrzebujesz! Całe gówno zaczęło się podczas naszych walk z jakąś dziwną grupą czarowników. Debile wiedzieli z kim mieli do czynienia, więc od razu uderzyli z siłą. Nasze nordyckie moce mało zdziałały wobec ich liczebności, ale części z nas udało im zwiać i planować zemstę. Część dała sobie spokój i postanowiła ruszyć na trakt. Po co ryzykować życie, skoro możemy jechać za zachodem słońca? Kiedyś bym tak też mówiła, a czasami się zastanawiam czy nie powinnam wtedy przyjąć propozycję. Nazywaliśmy się Asatru Futhark i byliśmy spadkobiercami potężnych nordyckich czarnoksiężników. Widać korzenie są gówno warte w dzisiejszych czasach, ale są pewne korzenie które są dla mnie istotne - kumple i kumpele. Kiedy z ludźmi się zaprzyjaźnię, to jestem gotowa oddać za nich życie i tak samo było teraz. Nie było mi to dane, więc czas zrobić jedyną rozsądną rzecz, zemścić się.
Postanowiłam zapolować. Moim celem był jeden z tej przeklętej grupy Aeon-cośtam. Otoczeni przez zakurzone księgi. Wyszyte symbole na każdej części ubrania. Takie świry, którzy trzymają się średniowiecznych zasad i tradycji. Gówno wiedzą o dzisiejszym życiu, więc postanowiłam to wykorzystać przeciwko nim. Miasto było dość duże, a zwykłe przebranie i obycie pozwoliło mi na obserwację tępaków. Byli tak oczywiści, że chciałam od razu spalić jednego z ich miejsce spotkań - bibliotekę. Przypominali jakiś uniwersytecki klubik czy inne gówno. Nie miałam jednak zamiaru cały czas patrzeć. Musiałam zaatakować. Zrobiłam małą pułapkę na jednego z nich, kiedy rozdzielał się od reszty. Te same miejsca spotkań, ale inne miejsca odpoczynku.
Mały skurwiel nie był łatwym celem. Potrafił tak samo jak ja przywoływać płomienie. Gdyby ktoś obserwował sytuację z dala, to by myślał, że ktoś wsadził napalm do śmietników, a płomienie szalały. Nieźle mnie poturbował. Do teraz, za każdym razem jak skręcam w lewo na motorze to mnie ręka boli. Skóra do teraz się nie wyleczyła, ale on wyszedł z tego w gorszym stanie. Zanim dokończyłam dzieła, to musiałam go przesłuchać. Nie chciał na początku nic mówić, ale nóż wraz z ogniem działał cuda. Szczególnie, jak mu rozwaliłam dłonie, aby nie czarował i tworzył symboli. Okazało się, że tamta grupka nie miała wrócić do swoich mieszkań tej nocy, a pojechać pociągiem do pewnego miasta. Nie chcieli mu powiedzieć dlaczego. Zadanie z góry, tak to wyjaśniał. On natomiast miał zostać tutaj jako czujka. Kiedy wyrwałam chwasta, to wsiadłam na motocykl i przygotowałam się do podróży. Zanim pojechałam do tego miasta, to musiałam się trochę podleczyć, więc mieli "head start".