Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Przed szturmem Arthur zdążył uważnie obejrzeć sobie statek przez lornetkę, dokonał stosownych obliczeń i odtwarzał w swojej głowie możliwe scenariusze*. Poinstruował ludzi o najlepszej możliwej opcji ataku. Gdy znalazł się na pokładzie obserwował uważnie tę dziwną magię i nekromantów, szukał słabych punktów, które pozwoliłyby na ich szybkie unieszkodliwienie.** W końcu przeszedł do czynów, starał się działać rozważnie działając zgodnie z planem. Chodził po pokładzie z bronią w ręku. Ignorował ludzi Irlandczyka, tak samo jak reszta policji. Gdy natrafił na włochów nie wahał się przed użyciem pistoletu. Gdy napotkał wyraźny opór chował się by uniknąć ostrzału. Trzeba było działać ostrożnie. Pierwszym celem było oczyszczenie terenu i przebijaniem się do miejsca w którym siedział przywódca włoskiej mafii. Nie było powodu by marnować ludzi ale jeśli Irlanczykom się nie uda trzeba będzie dokończyć dzieła, a to znaczy że muszą być o krok za nimi.

*Entropia (2) + Czas (2) - wejrzenie w przyszłość i dostrzeżenie najlepszego możliwego rozwiązania ataku.
**Entropia (1) - szukanie słabości.

Moriarty jedynie spojrzał jego kierunku, prostując się, kierując spojrzenie swoich niemalże szalonych, niebieskich oczu we wzrok włoskiego Dona. Odrzucił pistolet który trzymał w wolnej dłoni, ale nie był to gest poddańczy. Po prostu, pokazał że wcale go nie potrzebuje. - Panie Capone, myślisz że diabeł posiada coś takiego jak dusza? - Zaśmiał się krótko po tych słowach, kręcac lekko głową.
- Naprawde wierzysz w to, że twoja nędzna zabawka powstrzyma mnie, Edwarda Thatcha, przed zapewnieniem twojej smierci? Już raz ucieli mi głowe. To mnie nie zatrzymało. Nie zatrzymały mnie morskie odmęty, syreni śpiew, ani pułapka Daviego Jones'a.- Uśmiechnął się jeszcze szerzej, gdy krzyki przerażenia, dźwieki śmierci oraz zapach strachu coraz bardziej opanowywał drżący statek. - Naprawdę sądzisz, że twoi krwiopijczy przyjaciele daliby ci coś tak potężnego? Nie widzisz że to wszystko to po prostu oddanie cie w moje ręce? Ta broń nie została stworzona by pochłonać moją dusze, ale żebym ja zabrał twoją. -

- Ja już umarłem, Capone. Powiedz mi, czy ty boisz się śmierci? -

*Punkt Woli na sukces;

Edward Moriarty
Statek Capone - Lake Michigan
Zima 1930, Ostatnia Noc

Śmierć na Nogach

Theme

Capone strzelił, ale spudłował Edwarda. Z przerażeniem w oczach upuścił pistolet. Czarnobrody miał go tam, gdzie chciał. Zapach siarki go dogonił, a osoba, która przed nim stała widziała go zupełnie inaczej. "Demon! Demon!" wykrzykiwał. Machał rękami. Edward widział ten strach w oczach Capone, na ten moment czekał tyle czasu. Wreszcie pokazał kim jest, wreszcie wszyscy zobaczyli co naprawdę potrafi. Pistolety leżały na ziemi, ale wolał staromodne podejście. Szable odpiął z pasa i wbił w Capone od dołu. Włoch kaszlnął krwią, a Edward mógł spojrzeć mu w oczy, kiedy odchodził. Za ginącym Capone widział, że Kraken zmienia położenie. Będzie miał pysk teraz po tej stronie łajby. Przestał pomagać w walce. Chyba, że jego umowa się kończyło, a to oznaczało jedno. Jest wolny z przysięgi. Pewno słudzy głębin niedługo się pojawią, aby jego zebrać ze sobą.

Arthur Turner
Statek Capone - Lake Michigan
Zima 1930, Ostatnia Noc

Śmierć przez pomyłkę

Theme

Nie wszyscy mieli tyle szczęścia co Edward Moriarty. Pocisk z pistoletu wyleciał, ale nie trafił mafiozy. "Uważaj!" usłyszał Arthur oraz poczuł, że ktoś go popchnął. Kiedy Turner się ogarnął i zobaczył kto to był, to widział, jak Hardin upada na ziemie. Kucnął szybko przy jego ciele. "Zadrasnęło go! Oczywiście!", ale efekt pocisku był natychmiastowy. Arthur widział, jak pojawiły się czarne żyły na twarzy Williama. Chciał mu pomóc, ale komendant złapał go za rękę.
- Nie, tak jest dobrze, Arthurze. - kaszlnął krwią, która zamieniła się w czarną maź. Pojawił się na jego twarzy uśmiech. - Teraz jestem kwita z twym ojcem. Nigdy nie mówiłem ci, jak naprawdę poszło. Ja go zabiłem. Musiałem. Twój ojciec badał sprawę tych Rosselinich, zagłębiał się w nią, a przez to wchodził w kompetencje pewnej grupy w Unii, która walczyła z zdrajcami. Nie chcieli, aby informacje, które posiadał twój ojciec wyszły na jaw. Pierw... pierw poddali go praniu mózgu. Zmiana pamięci, ale on był wytrwały. Odnalazł stary trop i ponownie się dowiedział. Problem, że tym razem chciano go przeprogramować. Aby Turner nie był Turnerem. Chciałem go namówić, aby uciekał, żeby go nie spotkał ten los. - Arthur widział, że ślepia Hardina robią się białe. - Nie mogłem. Doszło do walki... zastrzeliłem go. Myślałem, że to dobry ruch. Myliłem się... myliłem. - złapał mocniej za Arthura. - Ojciec byłby z ciebie dumny, Arthurze. - wtedy detektyw poczuł jak siły znikły z Hardina.

- Nie... - tyle tylko zdołał z siebie wydusić Arthur.
Nachylił się by lepiej słyszeć słowa swojego mentora i szefa. Detektyw był zrozpaczony, a zarazem zszokowany... Z każdym słowem coraz bardziej. Patrzył bezradnie jak z człowieka, którego myślał, że doskonale zna uchodzi życie. Na twarzy Technokraty rzadko kiedy gościły emocje zwłaszcza tak silne, był jednak tylko i aż człowiekiem. Oczy zrobiły mu się lśniące od zalewających ją łez. Nie uronił ich jednak tylko szybko zamrugał. Serce biło mu jak szalone a oddech miał przyspieszony. Dopiero teraz zauważył, że kurczowo trzymał płaszcza Hardina. Jego pistolet leżał gdzieś obok.
- Co teraz? - zapytał detektyw, dopiero po chwili uświadamiając sobie, że wypowiedział to na głos.
Spojrzał na Edwarda pytająco, nic już nie mogło zszokować go bardziej... Czy to będzie jego koniec? Czy umrze jak Hardin?
Poczuł pustkę słysząc odpowiedź Edwarda, pokiwał tylko głową. Nie miał chęci ani możliwości się przeciwstawić. Tchnęło go by zabrać pistolet Capone, tak też zrobił. Lepiej by ta broń była w bezpiecznych rękach niż trafiła nie wiadomo gdzie. Arthur miał ochotę ją zniszczyć ale nie było czasu na nawet rozmyślanie jak to uczynić.
- Zabierzcie ciało komendanta. - rozkazał swym ludziom... Czy teraz on dowodzi? - Wycofujemy się z tej łajby, już!

Ostatnio edytowany przez Gloran (2014-02-20 03:34:09)