Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Pokiwał nieznacznie głową.
- Rozumiem. To dobry początek. Zatem goście i twój partner mieli jako jedyni dostęp do posążka, kiedy zniknął. Pamiętaj, jednak, że jeśli maczałeś w tym palce lub mnie teraz okłamujesz to ja wrócę. To tylko przyjacielska rada. - ukłonił się grzecznie, a odchodząc zwrócił jeszcze spojrzenie na Kenshiro.
Pozwolił sobie czym prędzej pobiec nawet kawałek do mieszkania drugiego z podejrzanych o imieniu Tenchi. Zadzwonił domofonem lub wszedł na górę i zapukał. Twarz miał poważną, a postawę wyprostowaną. Odezwał się nieco podniesionym głosem.
- Witaj. Musimy porozmawiać o figurce złotego lwa. Byłem przy niej, kiedy chwilę potem zniknęła. Musisz znaleźć dobre wytłumaczenie, albo ktoś tutaj wyraźnie się pogniewa. - uniósł nieznacznie brodę i wbił spojrzenie w rozmówcę.

- Kto go ukradł? Byłeś wtedy blisko i musiałeś coś widzieć. I nie spadłem z budynku. Gdy ciąłem ludzi tą kataną to nie starali się protestować, tylko łapać jak najszybciej oddech. - przekrzywił głowę na bok nawet trochę nie ulegając wyglądowi mężczyzny. Sam potrafił odpowiednio zastraszyć ofiary, a broń przy boku jedynie dodawała mu charyzmy.

- Co to byli za goście? I jaką mogę mieć pewność, że to ktoś z nich? Twój partner nie chciał za bardzo cię kryć i wspominał, że ty byłeś na piętrze podczas zniknięcia posążku. To czyni cię jednym z podejrzanych. Ja nie muszę nic robić, ale jeśli mi nie pomożesz to pewnie później Pan Raizou wyciągnie błędne konsekwencje. - założył ręce na klatce piersiowej patrząc się wciąż na Tenchiego.

- Powiedzmy, że ci wierzę. Ale jeśli mnie okłamałeś to tutaj wrócę. - Spojrzał na niego na pożęgnanie z przymrużonymi oczami i ruszył schodami w dół budynku, a potem wyszedł z klatki.
Pozostało mu ostatnie miejsce do sprawdzenia w którym spodziewał się najwięcej kłopotów. Wyruszył do hotelu, gdzie zatrzymali się goście Wielkiego Mistrza. Krok był szybki, a jego zdecydowanie brało powoli nad nim górę. Miał wręcz obsesję na punkcie wykonania tej misji, co powodowało w nim wzburzenie, a nawet lekką agresję pobudzoną jeszcze przez drzemiącą w nim bestię. Jak dotarł na miejsce to zapukał do drzwi dosyć mocno, kilkukrotnie.
- Witam. Muszę porozmawiać z ludźmi odwiedzającymi niedawno Wielkiego Mistrza. Natychmiast. - stanowczym tonem.

- Jestem wysłannikiem Wielkiego Mistrza. Muszę porozmawiać z waszymi pracodawcami. - wytłumaczył na razie na spokojnie próbując uświadomić gorylom , że jest tutaj w ważnej sprawie.
- Nie pytaj dlaczego. Jeśli twój szef będzie chciał to was wtajemniczy. Jednak chodzi głównie o nich.

-Witam i przepraszam za najście. Ale to sprawa bardzo ważna. - ukłonił się na samym wejściu do pomieszczenia.
- Byliście państwo u Wielkiego Mistrza, a podczas tej wizyty zniknął posążek złotego lwa. Z mojego wywiadu wyszło, że tylko ktoś z państwa mógł zabrać ten posążek. Nie chcę rzucać fałszywych oskarżeń, ale wszystko na to wskazuje. Chciałbym współpracować i wspólnie wyjaśnić tą sytuację. - zaczął dyplomatycznie używając swojej wrodzonej charyzmy.

- Pominąłem dowody, ale jeśli Pan nalega. Dwóch ochroniarzy z pagody potwierdziło, że jedynymi osobami, które mogły ukraść posążek byli ochroniarze i pańska córka. Pan znajdował się w innym pomieszczeniu. Nie domagam się wyjaśnień, a o nie proszę, bo chciałbym załatwić to pokojowo na pańską korzyść. Gdy oni będą razem zeznawać w ten sposób to ktoś może źle to odebrać. Ja chcę tylko pomóc. - wzruszył najpierw ramionami, a potem pochylił głowę w geście lekkiej pokuty.
Nie ukazywał ani kropli strachu, a dłoń swobodnie leżąca na końcu rękojeści jego broni wskazywała gotowość do ataku w każdej chwili.

- Mogę to zrobić, ale wtedy będę musiał zdać Wielkiemu Mistrzowi raport, że nie chciał podjąć ze mną rozmowy. Nie będzie to z pewnością dobrze wpływało na pańskie kontakty. Gdybym otrzymał jakieś podejrzenia, co do osób, które mogły ukraść posążek. Niemniej nie będę nadużywał gościnności. - ukłonił się spokojnie i ruszył do drzwi zostawiając swojego rozmówcę z wyjątkowo nie dogodną pozycją, a także nieprzychylnymi świadkami, ale jeśli chce sobie grabić. To co mi do tego? - pomyślał Gin.