Forum Sesyjne WoD Havoc'a

- Tutaj mają wstęp wszyscy pacjenci, którzy odpowiednio się zachowują?  Nie boicie się, że w pewnym momencie może im.. odbi... znaczy, choroba może mieć jakiś nawrót? Mogą być niebezpieczni? Wszystko wygląda tu bardzo ładnie, pewnie dlatego starają się, żeby tutaj przebywać... Którzy z pacjentów przebywają w ogrodzie? Jakieś lżejsze przypadki? No i właśnie, co z tymi, którzy nie mają tam wstępu? Po prostu sprawiają problemy? To brzmi trochę jakby się ich tutaj więziło. Chociaż dla ich dobra, ale zawsze...

Alice nie podobał się kolor ścian. Nie lubiła zielonego, do tego, był to ten upiorny, szpitalny odcień zieleni, jak w każdym innym szpitalu. Gdyby to była prawdziwa zieleń, byłaby jeszcze do zniesienia. Nic dziwnego, że to szpital psychiatryczny. Sama zwariowałaby od wpatrywania się w takie kolory. No, ale cóż, to nie lekarze wybierają wystrój szpitala.

- Czy w szpitalu zdarzały się często jakieś akty agresji pacjentów... wobec nich samych, albo wobec personelu?

Sama nie wiedziała, dlaczego zadała to pytanie, w końcu zieleń podobno uspokaja... Chociaż ją samą doprowadzała do szewskiej pasji. Drażniła jej oczy i męczyła, z bliżej nieznanego powodu. Dodatkowo, znowu miała na karku tego dziwacznego kota, tym razem na jawie. To nie wróżyło dobrze jej praktykom. Jeszcze sama skończy w pokoju bez klamek. A tego, słuchając opowieści rodziców, najbardziej się bała.

- Czy wciąż są tutaj tego typu pacjenci? Co należy robić w przypadku, gdy pacjenci stają się agresywni?

Zapytała z prawdziwą ciekawością. Może odrobinę ją to przytłaczało, aż zaczynała się bać o własne życie. Jakby nie trafiła do szpitala, tylko do zakładu poprawczego, czy więzienia o zaostrzonym rygorze. Tamten pielęgniarz był wielki... Pewnie dlatego, że pacjenci są tak agresywni, że muszą ich odpowiednio utrzymać. Nie podobało jej się to, szczerze mówiąc, zaczynała żałować, że w ogóle pojawiła się na tych praktykach.

- Dobrze wiedzieć. A jakimi pan zajmuje się aktualnie pacjentami? Ma pan jakiś przydzielonych, czy zajmuje się pan każdym z nich? Chciałabym wiedzieć, żeby móc się lepiej zapoznać z ich sprawą, może nawet przygotuję się do tego jakoś z rodzicami, być może będą mi w stanie coś doradzić, żebym nie popełniała jakiś rażących błędów.

Czyli nigdzie nie może czuć się bezpieczna, cudnie. Kto wie, któremu z pacjentów nagle strzeli coś do głowy. Rozmowa ją krępowała, chyba wolałaby już zająć się czymś konkretnym, bo odpowiedzi Rosjanina, tylko i wyłącznie wzbudzały coraz większy niepokój u Alice, co prędzej czy później, dało się zauważyć....

- Nie, to chyba już wszystko o co mogłam zapytać, teraz tylko nie mogę się doczekać, aż zacznę obserwować jak pan pracuje.

Tak rzeczywiście było. Chciała ujrzeć jak lekarze zajmują się pacjentami, czy rzeczywiście jest tak jak opowiadali jej rodzice, czy może w tych szpitalach, wcale im się nie pomaga. Zastanawiała się jeszcze kim jest doktor Reed, ale mniejsza o to, nie chciała zawracać głowy Rosjaninowi.

- Oczywiście, że tak. Szczerze mówiąc, liczyłam na właśnie takie praktyki, zawsze fascynowało mnie diagnozowanie chorób i schorzeń u pacjentów szpitali psychiatrycznych. Postaram się zrobić co w mojej mocy.

Rzeczywiście, tym razem mówiła prawdę, to była dla niej ulga. Chciała właśnie tak spędzić praktyki. Przynajmniej jedna rzecz która poszła po jej myśli, przez ostatnie parę dni. Dziewczyna raz jeszcze spojrzała na Rosjanina, tym razem ze szczerym, spokojnym uśmiechem. Widać jego ostatnie zdanie wynagrodziło jej wszystkie ostatnie niedogodności.

- Zdrowy fizycznie... a co z psychiką? Co właściwie mu jest? Cokolwiek podejrzewacie? Wiele osób zgłasza się osobiście z prośbą o pomoc?

Alice zajrzała do środka. Po co mu te szachy? Może to geniusz grający sam ze sobą, a może... ma swój własny świat i gra sobie z wymyślonymi przyjaciółmi? To jego szachy? Czy pacjentom wolno trzymać takie rzeczy? Gdy zobaczyła tego pacjenta, pytania dwoiły się i troiły w jej głowie, ale nie czas na nie. Już i tak wystarczająco wykazała się niekompetencją co chwile pytając o jakieś głupoty

- Właściwie... rozumiem, że to nim się mam zająć, jako pierwszym?

- Tak. Chyba pora, żebym właśnie tego spróbowała. Przygotowywałam się do tego bardzo długo, mam nadzieję, że mi się uda.

Alice wiedziała, że to jej wielka chwila. Pierwszy pacjent, o którym nie wie prawie nic. Musiała go poznać, zbliżyć się do niego i wzbudzić jego zaufanie, aby zaczął z nią rozmawiać. Miała nadzieję, że go nie wystraszy, bo to wiązałoby się z zawaleniem praktyk. Na jej twarzy jawił się uśmiech. Tak. To była ta chwila.

Nie chciała uciekać, chociaż brak reakcji pacjenta trochę ją zdziwił. Spojrzała raz jeszcze na szachy i wróciła wzrokiem do pacjenta.

- Cześć, jestem Alice, nowa praktykanta, będę się Tobą zajmowała. - Odezwała się dość pewnie do pacjenta, starając zwrócić na siebie uwagę. Jeżeli znów pacjent nawet nie drgnął, nie spieszyła się z powtórzeniem tego zdania. Dała mężczyźnie czas na to, żeby w ogóle ją zauważył i przyzwyczaił się do jej obecności.

- Lubisz grać w szachy? Są Twoje?

Ostatnio edytowany przez Jeron (2012-07-15 13:35:24)