Forum Sesyjne WoD Havoc'a

Hans wsłuchiwał się w echo własnych kroków kiedy szedł zawalonymi korytarzami metra. Pamiętał je za czasów swojej świetności i z każdą wizytą obrazy ze wspomnień pojawiały się w jego umyśle. Westchnąłby, gdyby jeszcze oddychał. Jäger wiedział, że tunele są w miarę bezpieczne, organizacja nad nimi czuwała. Mimo tego co jakiś czas zatrzymywał się nasłuchując, czy aby ktoś inny nie podąża za nim. W obecnych czasach nie można być zbyt ostrożnym. Ale wszystko to tylko kwestia czasu. Rzesza podniesie się z popiołów niczym mityczny Feniks, większa, jaśniejsza i o wiele silniejsza niż przedtem. A wszyscy ci, którzy ją zdradzili, pożałują.

Kiedy dotarł do drzwi zasalutował pilnującym ich żołnierzom. Znał ich historię służby, czytał akta każdego, którego zwerbowali do Final Reich. Wolfgang i Heinrich, takie były ich imiona. Przyjrzał się im przez chwilę zanim wszedł do środka. Dobrze wyprasowane mundury wskazywały nie tylko na obowiązkowość żołnierzy, ale także na wpływ dowódcy, dobrego dowódcy.  Jäger udał się pierw do szatni, sporego pomieszczenia wypełnionego stalowymi, wojskowymi szafkami ustawionymi w szeregach i długimi ławami. Hans przystanął przy jednej z szafek sięgając jednocześnie do kieszeni spodni. Wyjął z niej mały kluczyk z wytłoczonym nań numerkiem. Cichy szczęk oznajmił, że klucz otworzył zamek. Oczy wampira spoczęły na jego osobistych rzeczach. Jednym z nich było zdjęcie z Hitlerem, kiedy to dopiero zaczynał swoją karierę. Szkoda, że ten wielki człowiek zabłądził po drodze i doprowadził do upadku ich wielkiego dzieła.

Hans otrząsnął się ze wspomnień wiedząc, że nie ma na to czasu. Szybko zdjął z wieszaka mundur oficera SS, który niezwłocznie zaczął ubierać, oczywiście parę chwil wcześniej zdejmując swój garnitur. Gotowy spojrzał w lustro poprawiając jednocześnie czapkę. Garniak spoczął na wieszaku, szafka została zamknięta, a kluczyk powędrował bezpiecznie do kieszeni munduru. Tak ubrany ruszył do sali, w której odbyć się miało spotkanie.
Będąc na miejscu pozdrowił wszystkich jak przystało na oficera. Stuknięcie obcasów wojskowych butów i pełne dumy słowa -SIEG HEIL!- rozbrzmiały w pomieszczeniu. Zaraz po tym znalazł sobie miejsce siedzące, o ile takie było i cierpliwie czekał zastanawiając się po co ich zwołano tej nocy.

Poprawił prawy mankiet, który delikatnie ubrudził się kurzem w czasie przemierzania podziemnych tuneli, po czym ogarnął spojrzeniem zebranych.
- Laboratorium wymagało będzie dużo pracy. Myśl techniczna Rzeszy po raz kolejny jednak pokazała swój tryumf, jako że najważniejsze pomieszczenia posiadają połączenie z wodą oraz prądem. Trzeba będzie oczyścić cześć korytarzy z gruzów, oraz przetransportować odpowiednią aparaturę. Moim zdaniem, warto byłoby wykopać nowe wejście, nie oznaczone na ewentualnych planach jakie mogły trafić w ręce wroga. Co do badań Herr Richtensteina, będę gotowy złożyć raport gdy zyskam pewność, że nic więcej nie ukrywa się pod betonem i żelazem. Jestem w stanie przywrócić prace w tamtej placówce, jednak potrzebuje więcej rąk do pracy.-

Hans Jäger
Hermann Schrödinger
Siedziba Final Reich - Berlin
Lipiec 1963, Noc

Odrodzenie


Obecni

Theme

- Otrzymasz pomoc, Hermannie. A co do tego- - i wtedy przerwano Dieterowi. Przytłumione wiwaty było można usłyszeć w tajnym pokoju. Zebrani spojrzeli w stronę drzwi, ale na to co miało nadejść, nikt się nie spodziewał. Drzwi się otworzyły. Hans się pierwszy uśmiechnął. Po raz kolejny, od wielu lat, zobaczył swoich nauczycieli. Rudolf von Sebottendorf oraz Karl von Habsburg powrócili i przynieśli ze sobą kogoś. Jak tylko osoby w środku go rozpoznali, to każdemu oczy się poszerzyły. Uśmiechy zniknęły. Wszyscy co siedzieli wstali, nawet Dieter. Z niedowierzaniem spoglądali na osobę stojącą pomiędzy Tremere.
- Himmler! - wreszcie wydał z siebie, głosem niedowierzania, Dieter. Heinrich jedynie się uśmiechnął na jego słowa i poprawił swoje okulary.

Uśmiechnął się, a robił to bardzo rzadko. W końcu jego mistrzowie przybyli ze swojej wyprawy. Zaś to kogo sprowadzili zaskoczyło wszystkich w pokoju, nawet jego, choć nie dał tego po sobie poznać. Widząc znajomą twarz Heinricha zasalutował według nazistowskiej modły
-SIEG HEIL!- podniesiony głos Hansa rozbrzmiał w pokoju. W duszy Hans był uradowany. Stracili Hitlera, ale Himmler do nich powrócił i to w momencie, kiedy najbardziej go potrzebowali. Przyszłość odbudowywanej Rzeszy znowu malowała się w jasnych barwach.

Wsłuchiwał się w słowa Himmlera z zainteresowaniem. Nie usiadł nawet z powrotem na krześle. Co prawda już się nie uśmiechał, na twarz powrócił poważny wyraz, ale z samej jego postawy można było wywnioskować podniecenie i chęć działania.
Kiedy Heinrich zadał mu pytanie ten odpowiedział niemal natychmiast
- Tak jest. Rozmawiał o tym ze mną dzisiaj. Ldescu ma zamiar przejść na drugą stronę muru i zacząć obserwację tamtejszych Tremere oraz Camarilli.- poprawił skórzane rękawiczki.

Poprawił czarne, skórzane rękawiczki przyglądając się mapie w zamyśleniu. W końcu, po dłuższej chwili milczenia postanowił zabrać głos jako pierwszy.
-Zatem musimy ustalić jakiś spójny plan działania. Fundacja dopiero powstaje, ale mamy już paru akolitów, którzy mogliby się przyczynić do szerzenia naszych poglądów wśród młodzieży, którą nauczają. Lub też wśród swoich śmiertelnych znajomych. Musielibyśmy, jednak pierw każdego z nich sprawdzić. Są wierni klanowi, ale mogą nie być wierni Rzeszy.- uniósł spojrzenie z nad mapy -Dobrym ruchem byłoby wspierania tych biedniejszych i mniej fortunnych mieszkańców Berlina. Potęgę buduje się na barkach maluczkich. Oczywiście mówię tu tylko o rodowitych Niemcach. Znajdą się też pewnie wśród nich osoby którym posadę odebrali przyjezdni lub przekupieni urzędnicy Aliantów.- zastukał palcami o blat stołu -Co do siania niepokoju społecznego...myślę, że Sowieci nie mieliby nic przeciwko, jeśli zaszeleści odpowiednia kwota, gdyby ktoś chciał zrobić im miejsce w więzieniach wykupując paru morderców czy inne tego typu indywidua. Choć zdecydowanie prościej byłoby przerzucić przestępców z innych krajów Europy, jak np. Włochy, Hiszpania lub Rumunia. Co o tym sądzicie?- zakończył swoją wypowiedź prostym, pytaniem.

Hans Jäger
Hermann Schrödinger
Siedziba Final Reich - Berlin
Lipiec 1963, Noc

- Świetne pomysły. - odezwał się Himmler, bez nuty sarkazmu. - Widzę Dieter, że jesteś otoczony inteligentnymi i pomysłowymi osobami. Co do mnie oraz Herr Habsburga i Herr Sebottendorfa, to nie macie co zbytnio liczyć. Będziemy wkupywać się w łaski i tworzyć fundamenty po drugiej stronie muru. Natomiast wy, sądzę, że sobie poradzicie. - przytaknął.
- Dywersja przy murze, też dobry pomysł. Zajmę się tą rzeczą i moim pomysłem. - powiedział Dieter. Rommel niestety nie mógł działać zbytnio w mieście. Zajmował się ochroną i pilnowaniem miejsca spotkań. - Herr Quisling, zajmiesz się wkupywaniem w łaski politycznej części miasta. Muszą zrozumieć z kim mają do czynienia i że przy nas, odzyskają swoje dawne pozycje. Herr Jäger, powiedz co tobie by bardziej pasowało, patrząc na pracę z Fundacją. Herr Schrödinger, wiem, że jesteś zajęty laboratorium, ale potrzebujemy twój umysł nie tylko przy stole z pomysłami. Czy wśród wymienionych pomysłów jest coś czym mógłbyś się zająć? Może sprawdzić z Hansem tutejszą inteligencje? Kto stoi po naszej stronie i przekonać do naszej sprawy. Szczególnie, że niektórzy tacy ludzie by tobie pomogli przy badaniach, prawda?