Forum Sesyjne WoD Havoc'a

To było niezwykle dziwne. Czyżby miała na myśli krew? Czy jej dobór słów był przypadkowy? Wampir był na tyle bystry by w to wątpić. Tym razem pozwolił zdziwieniu pojawić się na jego obliczu i uśmiechnął się lekko.
- Nie sądzę bym kiedykolwiek słyszał o winie tego rodzaju, a tym bardziej by podawano je na ciepło...
Czyżby w jakiś sposób poznała jego prawdziwą naturę?

Jego oblicze również się zmieniło. Uprzejmy uśmiech zniknął pozostawiając na jego obliczu obojętny wyraz twarzy.
- Miałem przeczucie od pewnego czasu, że chodzi o coś innego niż wino. A skoro przeszliśmy do rzeczy, to powiedz mi proszę jakie są twoje cele a rozważę twoje słowa. Ciekawi mnie również w jaki sposób mogłabyś mi pomóc w moich planach i skąd wiesz, że w ogóle jakieś posiadam. Rzekłbym, że jestem całkiem zadowolony z tego co mam.

Ostatnio edytowany przez Gloran (2013-08-14 17:25:29)

Starał się zachować opanowanie gdy słuchał słów kobiety, poczuł jednak lęk gdy wspomniała o miłości. Jej wyraz twarzy też mu się nie spodobał.
- Zatem w jaki sposób mam ci pomóc jeśli nawet nie wiem w czym rzecz?

Nie podobało mu się to że ktoś mu grozi zwłaszcza na jego własnym terenie. Lekko przymrużone oczy i zaciśnięte usta zdradzały jego niechęć.
- Zrozumiałem. - wydusił z siebie starając się powstrzymać swoją złość - Byłbym mniej skłonny do zdrady gdybyś powstrzymała się od szantażu.
Spojrzał w jej oczy, wyglądało przez moment jakby chciał jej coś zrobić, było widać zawahanie, w końcu odezwał się.
- Co stoi na przeszkodzie w pozbyciu się ciebie właśnie w tej chwili?

- Skłonny jestem udzielić ci pomocy o którą "prosisz". - uśmiechnął się lekko, wciąż mając lekko przymrużone oczy - Będzie dla ciebie jednak lepiej gdy dotrzymasz swej części umowy. Nawet ja nie jestem pewny do czego mogę się posunąć gdy nie będę miał nic do stracenia... Nie sądzę jednak by ci się to spodobało.
Eiríkr podniósł się powoli.
- Jeśli to już wszystko to pozwól mi zabrać się do "pracy". - odpowiedział wypowiadając z ironia ostatnie słowo.

Wampir opadł na wygodne krzesło, widząc że nie pozbędzie się kobiety. Zajął wygodną pozycje i zaczął swój wywód na temat tego co wie o wampirzym społeczeństwie.
- Nie posiadam tak rozległej wiedzy na temat wampirów, lub też dzieci Kaina jak wolisz ich nazywać. Wielu jest skrytych jak choćby mój stwórca Lucius Maximus, wiem o nim tyle co inni sprzedaje rydwany. Spurius Favonius... Nosferatu, tak samo szpetny, jak odrażający w obyciu, za życia był złodziejem i podejrzewam, że może mieć kontakty z przestępcami. Proculus Icilius, strasznie nadęty żołnierz wyższej rangi, jest Gangrelem - podobno na usługach Octavianusa Tettiusa, o którym nie wiele mi wiadomo poza tym, że pochodzi z klanu Lasombra i ma powiązania z kultem Marsa. Kolejny Ventrue: Gallio Bantius, zajmuje się handlem materiałami. Dossenia Iuniana, jest artystką i specjalizuje się w grze na harfie, zaś Aulus Liburnius ma talent do rzeźbienia, oboje są toreadorami... - wymienił w ten sposób wszystkich wampirów jakich dane mu było spotkać lub usłyszeć, pominął jednak swoją kochankę Aurelię.
- Co się zaś tyczy konfliktów... Niestety są one dość częste, walka o władzę trwa bez przerwy. Obecnie dwa najbardziej wpływowe klany: Ventrue i Toreador, są w dość napiętych stosunkach i wszystko wskazuje na to że nie skończy się to dobrze. Nie jestem pewien jakie są powody tego konfliktu. Domyślam się, że maczał w tym palce inny klan, który zyskałby na ich osłabieniu ale to tylko moje podejrzenia.

- Powiedz zatem co cię interesuję, a zobaczę czy dysponuje taką wiedzą. Jeśli nie... to mogę się dowiedzieć.

Eiríkr uśmiechnął się lekko, gdy w końcu dowiedział się czegoś konkretnego.
- Zobaczę co da się z tym zrobić. Możesz powiedzieć mi coś więcej o tej księdze? Każdy szczegół może być przydatny w odnalezieniu jej.
Przesunął ciężar ciała w tył by oprzeć się plecami o tył krzesła i spojrzał na kobietę.
- Rozumiem też, że mam być dyskretny w swoich poszukiwaniach?