Forum Sesyjne WoD Havoc'a

=========================

Na kilka dni przed swoimi szesnastymi urodzinami Kierowca zszedł po schodach ze swojego pokoiku na strychu, niosąc wszystkie swoje rzeczy w marynarskim worku i zapasowy kluczyk do Mustanga, który zwinął z szuflady w kuchni. Pan Jones był w pracy, pani Jones prowadziła zajęcia w wakacyjnej szkółce biblijnej w której dwa lata wcześniej, zanim przestał tam uczęszczać, chłopak zdobył nagrodę za uczenie się na pamięć fragmentów Pisma Świętego..

Był środek upalnego lata i krople potu kapały na kartkę na której pisał:

Przepraszam
za samochód ale muszę mieć cztery kółka..
Nie wziąłem nic więcej, dziękuję za to że mnie przygarnęliście
i za wszystko co zrobiliście.
Serio.

Rzuciwszy worek na tylne siedzenie wycofał się z garażu, lekko przyhamował przed końcem uliczki i ostro skręcił w lewo. Do Kalifornii.

=========================

Kierowca przeprowadzał się co kilka miesięcy. Można powiedzieć, że egzystował na uboczu zwykłego świata. To co miał mógł albo zarzucić na plecy albo zostawić. Tym co najbardziej podobało mu się w wielkim mieście była anonimowość. Tak jakby bycie w środku i jednocześnie na zewnątrz. Preferował starsze osiedla gdzie asfalt na parkingach był popękany, poplamiony olejem i naznaczony ciemnymi śladami ruszających z piskiem opon aut. Gdzie lokatorzy pakowali się często w środku nocy i odjeżdżali w siną dal. Gdzie nikt nie zadawał pytań. Nawet gliniarze średnio lubili się tam pojawiać. A kiedy już musieli się zjawić, robili to mając pewność że jest już po wszystkim i jedyne co zostanie do roboty to sporządzenie protokołu..

=========================

=========================

To był jakiś tani kryminał klasy C. Pierwsza robota Kierowcy. Zgodnie ze scenopisem miał skręcić na rogu na dwóch kołach po czym opaść z powrotem na cztery. Prosty, nieskomplikowany numer. Ale wchodząc w zakręt Kierowca zobaczył co można tutaj zrobić.. Podjechał bliżej do ściany i opuścił na nią te dwa wiszące w powietrzu koła. Wyglądało to jakby odbił się od ziemi i jechał bokiem.
- Ja pierdole.. – powiedział podobno kierownik drugiej ekipy – wywołajcie mi to! I to zaraz!

=========================

Dlaczego akurat teraz? Tego za cholerę nie wiedział. Jakiś czas po wypadku dowiedział się, że jego mama przebywa wciąż przebywa w jednym z zakładów penitencjarnych, jak współczesne ustawodawstwo zwykło nazywać więzienia. Długo nie mógł się zebrać na wizytę, odwiedziny. Wreszcie kiedy postanowił zobaczyć się z matką dowiedział się, że trafiła do szpitala. Szary budynek przed którym zaparkował Camaro wyglądał i śmierdział jak magazyn środków chemicznych. Najtańsze materiały budowlane, szare ściany.
- Pan do kogo?
- Sandra Hart.
Recepcjonistka wbiła wzrok w ekran komputera.
- Nie mogę.. a tak, tak zgadza się. Pan jest..?
- Jej synem.
Kobieta podniosła słuchawkę telefonu.
- Mógłby pan tam usiąść? Zaraz ktoś do pana podejdzie.
Po kilku minutach drzwi za recepcją otworzyły się i na korytarzu pojawiła się młoda kobieta w dżinsach i wykrochmalonym laboratoryjnym fartuchu. Niskie, drewniane obcasy stukały o podłogę.
- To pan przyszedł do pani Hart?
Kierowca skinął głową.
- Pan jest jej synem?
Ponowne skinięcie.
- Przepraszam, musi nam pan wybaczyć środki ostrożności, ale z akt wynika że właściwie nikt nigdy nie odwiedzał pani Hart. Mogłabym zobaczyć jakiś pana dowód tożsamości?
Kierowca pokazał swoje prawo jazdy. W tamtym okresie miał jeszcze takie, które nie było dwa albo trzy razy podrabiane.
- Jeszcze raz przepraszam - powiedziała kobieta
- Nie ma sprawy.
- Przepraszam, ale z przykrością muszę zawiadomić, że pańska matka zmarła w zeszłym tygodniu. Mieliśmy wiele problemów ale bezpośrednią przyczyną był rozległy zawał serca. Pielęgniarka dyżurna zauważyła zmiany kliniczne, podłączyliśmy ją do respiratora ale wtedy było już za późno. Tak się często dzieje.. Przykro mi.. Zrobiliśmy co w naszej mocy, żeby się z panem skontaktować, niestety wszelkie numery kontaktowe były już od dawna nieaktualne..
- Nie ma sprawy, pani doktor.. - odrzekł po długiej chwili milczenia Kierowca.

=========================

Mężczyzna zamówił czarnego Johnnie Walkera, czystego. Zajęli stolik z tyłu sali.
- Coraz trudniej opędzić się od amatorów - zaczął tamten - Rozumiesz o co mi chodzi. Każdy chce uchodzić za największego drania, każdy sądzi że robi najlepszy sos do spaghetti, każdy uważa się za dobrego kierowcę..
- Ale ty jesteś chyba zawodowcem.
- I nawzajem – mężczyzna wychylił swoją szkocką - Z tego co słyszałem jesteś ponoć najlepszy.
- Jestem.
- Taaa, słyszałem też że czasami trudno się z tobą pracuje.
- Nie, kiedy się dobrze rozumiemy.
- A co tu jest do rozumienia? To moja robota więc ja jestem szefem, ja kieruję ludźmi i ja podejmuję wszystkie decyzje, wchodzisz w to albo nie.
- W takim razie nie wchodzę.
- Aaa jasna sprawa, twoja decyzja, pozwól przynajmniej ze postawię ci piwo.
Facet poszedł do baru zamówić następną kolejkę.
- Ale to nie daje mi spokoju – stwierdził wracając z butelką piwa i szklaneczką szkockiej – możesz mnie oświecić?
- Siedzę za kółkiem, to wszystko co robię. Nie pomagam ci kiedy planujesz skok, kiedy sprawdzasz teren. Mówisz mi skąd i dokąd jedziemy, o której mam być i dokąd jedziemy później. Nie biorę udziału, nikogo nie znam, nie jestem uzbrojony, prowadzę samochód.
- Takie podejście pozbawi cię większości ofert..
- To nie jest podejście. To zasada.
Mężczyzna napisał coś na kartce i przesunął ją dwoma palcami po stole.
- To jakiś żart tak?
- Nie bierzesz udziału, nie chcesz swojej działki, więc proszę bardzo - opłata za usługę. Proste jak chuj.
Kierowca wychylił swoją szkocką i odsunął od siebie piwo.
- Przepraszam że zająłem ci czas.
- Czy to pomoże jeżeli dodam do tego zero?
- Dodaj trzy.
- Nikt nie jest aż tak dobry.
- Jak już mówiłeś w miescie jest sporo kierowców, znajdz sobie jakiegoś.
- Chyba już znalazłem - facet pchnął piwo z powrotem - po prostu się z tobą droczę człowieku, daj spokój, sprawdzam cię no..

=========================